Hij háát Kerstmis, maar de 'Grinch van recruitment' heeft wel één kerstwens

Met Last Christmas en opgetuigde dennenbomen heeft Martijn Smit helemaal niets. Maar een klein beetje Robert ten Brink wil de ‘Grinch van recruitment’ wel graag zijn. Oftewel: wie heeft er een baan voor Gerrita?

Laat ik er maar eerlijk over zijn: ik haat Kerst. Er zijn weinig recruiters die zo’n hekel hebben aan Kerstmis als ik. Nou ja, misschien Ilse van Velthuyzen, wier Facebook-Scrooge-bah-humbug-tijdlijn een dagelijkse bron van vermaak is. Maar goed, ik heb dat dus ook. Zo heb ik een collega, Hidde, die het liefst de hele dag heel hard Sky Radio zou willen aanzetten. Ik kan daar al helemaal niet tegen, al is het maar omdat mijn RFF (Recruitment Friend Forever) Patrick en ik samen Whammageddon spelen, dat spel waarbij je af bent zodra je George Michael hoort zingen over die ene Kerst die wél leuk was.

Goed, ik haat dus de Kerst…

Goed, ik haat dus de Kerst. Twee dagen mijn familie aankijken terwijl een half edelhertenpark naar binnen wordt geschoven, of de verplichte gourmetsessie met mijn kinderen, dat is voor deze vegavader nou niet echt een zalig kerstfeest.

kom op, zeg, dat gedoe met die opgetuigde bomen is toch geheel nutteloos?

Dan het ritueel van bomen omhakken. Het is al erg genoeg dat we dit het regenwoud aandoen, maar waarom moesten wij er óók een feest van maken om een boom om te hakken en hem vervolgens op te tuigen alsof het een bezoeker van de Gay Pride is? Ik vind het gewoon een zielig ritueel. Om voor twee weken zo’n ding in je huis te hebben en dat je half mei nog dennennaalden in je huis vindt. Wees maar niet bang, ik ben geen Jesse Klaver-hugger. Maar kom op, zeg, dat gedoe met die bomen is toch geheel nutteloos? Ik vind: als zoveel mensen mogen opkomen voor het wervingsbeleid van Sinterklaas, dan mag ik wel opkomen voor de dennenbomen…

Lightsabers in plaats van lampjes

Mijn moeder klaagde ook over mijn gebrek aan een kerstboom vorig jaar. Vervolgens heb ik een Star Wars-Thema-boom gedaan, met een Darth Vader-masker als piek, light sabers in plaats van lampjes, en als ballen had ik Han Solo, Chewie en Yoda en nog 20 Star Wars-poppetjes. Ik had ze met touwtjes om hun nek in de boom gehangen, waardoor het allemaal meer leek op een decorstuk van een hanging-scene uit The Pirates of the Caribbean. Je begrijpt: mijn moeder was not amused.

Elk jaar weer gelazer met mijn oudere zus wie de piek in de kerstboom mocht zetten

Kerst, daar hangen voor mij best wat trauma’s aan vast. Ik moest altijd verplicht gezellig doen. De familieruzies mochten een week niet uitgesproken worden. Elk jaar weer gelazer met mijn oudere zus wie de piek in de kerstboom mocht zetten. Ik wil niet ondankbaar klinken, mijn moeder deed altijd wel haar best.

Waarom niet gewoon op 22 juni?

Ik zou het bijvoorbeeld top vinden als Kerst op 22 juni zou vallen. Dan kunnen wij gewoon een BBQ in de tuin doen. Als dan zo’n verdwaald familielid met je wil praten kun je nog altijd heel mannelijk achter de grill gaan staan. Don’t even get me started over de kerstinkopen. Voor mij is Kerst te veel een commercieel feestje geworden.

De Grinch van recruitment?

Je zult mij wel de ‘Grinch’ van recruitment kunnen noemen. Ik hou echter wel heel erg van de kerstgedachte, want voor mij is Kerst ook: de wil om de wereld net iets beter te maken voor de mensen om je heen, maar ook voor wildvreemden…

Stel je voor dat de herbergier tegen Maria en Jozef had gezegd: ‘Sorry, die rustieke stal met “Boer zoekt Vrouw”-karakter en uniek uitzicht op de sterrenhemel is net via Airbnb geboekt’. Dan had ons hele Kerstverhaal er toch wel wat anders uitgezien…

Gerrita wilde haar dromen volgen

En laat ik dan met deze column de herbergier zijn van de arbeidsmarkt. En wel voor Gerrita. Ik kwam op LinkedIn een filmpje van haar tegen, waarin zij zich heel kwetsbaar opstelt. Gerrita is jaren in dienst geweest bij de Belastingdienst. Zij besloot om een grote stap te maken. Ze wilde namelijk haar dromen volgen en zich ontwikkelen als pijnconsulent. Als je haar hoort praten in dit filmpje, zie je haar ogen oplichten als ze over haar passie praat. De warmte en bevlogenheid straalt ervan af.

Als je Gerrita hoort praten in dit filmpje, zie je haar ogen oplichten als ze over haar passie praat

Gerrita had als onderwerp van het filmpje gezet: ‘Schaamte’. Ze was namelijk erachter gekomen dat het een stuk makkelijker is om geld te innen als je de Belastingdienst heet, maar dat het toch wat lastiger is als je zzp’er bent. Dat je erachter komt dat altijd maar je kennis en je liefde delen niet per se een goed businessmodel is.

https://www.youtube.com/watch?v=W-D_WvgONuA&feature=youtu.be

Wees vandaag de ‘Robert ten Brink van Recruitment’

Veel mensen zuigen kennis, maar zien daarvan niet vaak de financiële waarde in, zo was haar conclusie. Ik ken helaas veel zzp’ers die door de recessie en het verlies van hun baan nu erachter komen dat ondernemen ook echt een vak is. In haar filmpje gaf Gerrita aan dat zij echt erdoorheen zat. Radeloos vroeg ze wie haar kon helpen. Inmiddels was ik al harder aan het janken dan bij de kerstaflevering van All You Need is Love (mijn enige Kerst-guilty pleasure..).

Ik wil daarom jullie allen wat vragen: denk met mij mee, en ga een gesprek aan met Gerrita

Ik wil daarom jullie allen wat vragen. Denk met mij mee, en ga een gesprek aan met Gerrita. Kijk of je een leuke vacature hebt voor haar. En laat dat dan ons gevoel van saamhorigheid zijn. Laten wij als recruitment-gemeenschap deze kerstwens laten uitkomen. Wees vandaag de ‘Robert ten Brink van Recruitment’. Deel op zijn minst de post van Gerrita. Dan zorgen wij allemaal dat ze een zalig kerstfeest tegemoet kan zien. En dan kan ik thuis gewoon de Grinch spelen en met mijn zus ruzie maken om de piek…