Tijdelijk stoppen met werken als er kinderen komen? Je kunt nog beter ontslagen worden en een tijdje werkloos zijn, blijkt uit recent onderzoek.
Jonge ouders – moeders, maar vooral ook: vaders! – hebben na een tijdje voor de kinderen zorgen een stuk mínder kans om uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek dan mensen die om een andere reden net zo lang zonder werk hebben gezeten, schrijft Kate Weisshaar in Harvard Business Review.
Een gat van 18 maanden
Voor het onderzoek stuurde ze drie verschillende fictieve cv’s naar openstaande vacatures. Het eerste was van iemand die aan het werk was, zonder ‘gaten’ in het cv, het tweede van een werkloze, en het derde van ouders die duidelijk thuis waren gebleven voor de kinderen. Alle cv’s waren van mensen met evenveel en soortgelijke ervaring en dezelfde vaardigheden. Bovendien waren álle sollicitanten ouders, en werden zowel duidelijke mannen- als vrouwennamen gebruikt. Het ‘gat’ in het cv besloeg telkens 18 maanden, dus zowel bij de werklozen als de vaders en moeders die duidelijk voor de kinderen thuisbleven.
Wie krijgt een callback?
De onderzoekster, verbonden aan de sociologiefaculteit van de University of North Carolina, stuurde in 2015 en 206 in totaal 3.374 cv’s naar vacatures in 50 Amerikaanse steden. De vacatures waren voor banen als accountant, financieel analist, software engineer, HR-manager of marketingdirecteur. Daarna hield ze bij welke sollicitanten een uitnodiging kregen voor een sollicitatiegesprek of een verzoek om meer informatie (een ‘callback‘).
Ouders die thuisblijven voor de kinderen worden half zo vaak gevraagd voor een gesprek als werkloze ouders
Ouders worden ‘zwaar bestraft’ op de arbeidsmarkt
De resultaten laten zien dat kinderen krijgen ‘zwaar bestraft’ wordt op de arbeidsmarkt, zoals Weisshaar het uitdrukt. Van de moeders kreeg 15,3% van de werkenden, 9,7% van de werklozen en 4,9% van de bewust-thuisblijvers een callback. Van de vaders waren die percentages respectievelijk 14,6%, 8,8% en 5,4%. ‘Simpel gezegd: ouders die thuisblijven voor de kinderen worden half zo vaak gevraagd voor een gesprek als werkloze ouders en ongeveer een derde zo vaak als werkende ouders.’
Zijn ouders wel betrouwbaar en betrokken?
Waarom dat is? Weisshaar vroeg na haar eerste experimenten een groot aantal respondenten opnieuw om verschillende fictieve cv’s te lezen. Daarbij werd hen gevraagd te beoordelen hoe capabel, betrokken en betrouwbaar ze de sollicitant in kwestie vonden. Ook hier was het verschil tussen sommige cv’s alleen de reden die werd gegeven voor de periode zonder werk.
Vaders die thuisblijven? Die ‘verdienen geen baan’
Uit dit onderzoek bleek dat thuisblijvende vaders en moeders werden gezien als minder betrouwbaar dan de werklozen die om een andere reden thuis zaten. Ook vonden respondenten dat zulke ouders minder een baan ‘verdienden’ en – de grootste ‘straf’: ze werden ook gezien als minder betrokken richting het werk.
Thuisblijvende ouders worden gezien als minder betrouwbaar dan wie om een andere reden thuis zit
Opvallend genoeg gold dit hier zelfs nog veel sterker voor thuisblijvende vaders dan moeders. Een vader die een tijdje thuisblijft voor de kinderen? Die kan nooit betrokken en betrouwbaar zijn op het werk, aldus het gemiddelde oordeel, dat blijkbaar ook nog steeds verwacht dat vaders in de eerste plaats voor inkomen zorgen, en dan pas voor de kinderen.
Een vicieuze cirkel dreigt
De angst bij werkgevers dat ouders hun kinderen meer prioriteit geven dan hun werk noemen sociologen ook wel ideal worker norms. Zulke normen kunnen een probleem zijn voor vaders en moeders die na een tijdje écht graag weer aan het werk willen. En die ouders worden toch al vaak gehinderd door inflexibele werktijden en -culturen, die een permanente beschikbaarheid promoten.
‘Ideale-werknemer-normen drijven ouders weg van de arbeidsmarkt’
Zo krijg je vanzelf een vicieuze cirkel, waarschuwt Weisshaar: ‘Zulke normen drijven sommige ouders weg van de arbeidsmarkt, en zorgen er vervolgens ook voor dat ze daarna moeilijker weer aan de slag komen. Pas als we deze normen en verwachtingen opnieuw evalueren kunnen vaders én moeders weer makkelijk meedraaien op de arbeidsmarkt.’
