De Efteling zorgt voor betovering. Hun vacaturesite helaas (nog) niet

‘Betovering’ staat centraal in het meermaals onderscheiden personeelsbeleid van De Efteling. In hoeverre zien we die betovering ook terug op hun vacaturesite? Bas van de Haterd zoekt het uit.

Eerder dit jaar is vernieuwde de Efteling zijn werkenbij-pagina. De Efteling is natuurlijk een sprookje, een merk dat betovert. In het personeelsbeleid is ‘BETOVERING’ zelfs het codewoord, en dat staat dan voor de 10 kwaliteiten voor Efteling-medewerkers, het zogenaamde ‘DNA-profiel’ (Betrouwbaar, Enthousiast, Trots, Ondernemend, Veilig, Energiek, Representatief, Inlevend, Naturel en Gastgericht). Maar de vraag is: is de Efteling daarmee ook een droomwerkgever? En wat vinden we van die betovering terug op de werkenbijsite?

Homepage: geen achtbaan naar de vacature

De homepage betovert in ieder geval niet. We zien bovenaan een foto van een man bij een trein. Daaronder is het wit. Het eerste gevoel van de website is zo steriel als een operatiekamer en zo saai als een accountant. Als je begint met de zin ‘betoveren is een vak’ – en daar offline ook verdomd goed in bent – zou je toch moeten weten wat het belang van kleur en design is, lijkt me.

‘ik had dus verwacht dat Langnek in beeld zou komen. of Dat Holle Bolle Gijs me om mijn cv zou vragen’

Misschien heeft het ook met mijn verwachting te maken. Maar ik had dus verwacht dat Langnek in mijn beeld voorbij zou komen. Of dat Holle Bolle Gijs me om mijn cv zou vragen of mijn e-mailadres voor een alert. Of dat ik op een treintje door de site gereden zou worden of in een achtbaan naar de vacature zou gaan. Misschien is mijn verwachting te hoog, maar ik zie dit wel als gemiste kans.

Vacature-overzicht: filters ontbreken

De vacatures dan? In een vorig stuk zei ik dat Funda de limiet bereikte met 6 vacatures onder elkaar in één afdeling. De Efteling bewijst daarin mijn gelijk. Zij hebben liefst 15 ‘park- en verblijfsfuncties’ en dat is dus totaal onoverzichtelijk. Bij zoveel vacatures moet je mensen echt filters geven.

Screen Shot 2018-09-27 at 12.16.07 efteling

Het overzicht is ook niet erg helder. De omschrijvende teksten zijn bovendien niet eenduidig. De ene keer is het een ‘heb jij’- of ‘ben jij’-vraag, de andere keer een ‘je gaat’-statement. Het aantal uur per week staat er overal bij, maar bij kantoorfuncties ontbreekt het gevraagde opleidingsniveau of aantal jaar ervaring, totdat je de vacature opent.

Vacatures: één lap tekst, geen betovering

Ook de vacatures zelf zijn allesbehalve betoverend. Eén lap tekst. Geen opmaak, geen achtergrondkleuren, geen visuele items, geen foto’s van collega’s, geen foto’s van de prachtige locaties waar je gaat werken. Onbegrijpelijk. Als je mag werken in de supermooie restaurants van de Efteling is dat toch een uniek iets? Waarom staat je werkplek er dan niet op de foto bij?

werken in de restaurants van de Efteling is uniek. dat wil je dan toch ook op de foto zien?

Wel heeft men de belangrijkste arbeidsvoorwaarden netjes erbij gezet, zoals concreet je salaris (hulde daarvoor) en dat je met je partner en kinderen gratis toegang krijgt tot het park (leuke bonus toch?)

Solliciteren: dramatisch proces

Om te solliciteren… moet je eerst een account aanmaken. Ik maak geen grapje. Als je al enige betovering had, is die hier wel weg, lijkt me.

Screen Shot 2018-09-27 at 12.22.03 efteling

Dit probleem van een account aanmaken en een dramatisch proces doet zich ook voor als je een job alert wilt instellen. Ik heb een vermoeden dat heel wat oprecht geïnteresseerde mensen hier afhaken. Zeker waar het gaat om mensen voor de bijbanen.

efteling betoveringConclusie: gebruik je herkenbare iconen

De Efteling is een betoverend paradijs in Nederland, waar hun medewerkers zorgen voor betovering van de bezoekers. Helaas is de manier waarop ze deze werknemers proberen aan te trekken nog allesbehalve betoverend.

Mijn advies aan de Efteling: gebruik je kracht. Jullie hebben zo ongelooflijk veel prachtig beeldmateriaal waarop bijna elke andere organisatie in Nederland jaloers is. Unieke, herkenbare iconen, zoals Lange Jan, Holle Bolle Gijs, de Python, noem maar op. Gebruik die ook op een slimme manier in je wervingssite. Waarom heb je geen Laaf die me op de solliciteerknop wijst?

Waarom is er geen Laaf die me op de solliciteerknop wijst?

En tot slot: zorg voor een prettig proces. Als ik een kaartje bij jullie koop, gaat dat doodeenvoudig. Waarom kan ik als ik wil solliciteren niet zo’n zelfde proces volgen? Waarom moet ik dan eerst een account aanmaken, mijn e-mailadres bevestigen en dan door allerlei hoepels springen? Waarom kan ik via mijn e-mailadres wel kans maken op een waardebon, maar moet ik voor een job alert een account aanmaken? Beste Efteling, jullie weten hoe het moet. Naar je bezoekers toe doe je het goed. Uitstekend zelfs. Waarom dan (nog) niet naar je toekomstige werknemers?

bas van de haterd

Bas van de Haterd is onder meer organisator van Digitaal-Werven , waarvoor hij al 12 jaar de recruitmentwebsites van de grootste en bekendste organisaties van Nederland onderzoekt.

Op 1 november wordt op het evenement weer de jaarlijkse award voor de beste digitale sollicitatie-ervaring van Nederland uitgereikt. Tot die tijd verschijnen hier regelmatig reviews en onderzoeksresultaten van zijn hand.

Bas is bovendien op 16 oktober een van de sprekers op het Werf& Selectie Jaarcongres. Hij verzorgt daar een keynote onder de titel ‘Het cv voorbij’. Meld je dus nu aan.

Stages op het cv: hoe lang duurt het voordat die overbodig worden?

Natuurlijk, bij een starter of schoolverlater mag je het nog enigszins verwachten. Maar wat voegt een stage op een cv nog toe als de sollicitant al meer dan 10 jaar échte werkervaring heeft. Niets meer dan bladvulling. Toch?

Waarom vermelden sollicitanten hun stages en scripties op het cv? Dat je stage hebt gelopen is net zo logisch als het feit dat je rijles hebt gehad als je een rijbewijs hebt. Een overbodige toevoeging dus. Bij de starter is het nog logisch. Dan kun je nog stellen dat er dan in ieder geval nog enige werkervaring is. Maar voor iemand die inmiddels meerdere jaren werkt gaat dit niet op.

Wanneer stop je ermee?

Natuurlijk zijn er argumenten om hiervan af te wijken, maar uitzonderingen bevestigen altijd de regel. De grote vraag is: wanneer stop je als sollicitant met het vermelden van stages? Is dat na 2 jaar werken? Na 5 jaar? Als je na 1 keer van baan bent veranderd? Of heb ik het verkeerd en laat je altijd je stages op je cv staan?

Tellen recruiters het mee?

Eerlijk gezegd weet ik niet wat wijsheid is. Laten we daarom eens aan recruiters vragen wat zij van stages op het cv vinden. Tellen recruiters het mee als werkervaring? Of vinden ze het vermelden van stages altijd overbodig? Ja of nee? En zo nee: wanneer vinden zij de stages dan overbodig worden? Na 1 jaar, 2 jaar, meer dan 5 jaar? Misschien pas bij een tweede baan? Of zelfs helemaal niet?

Laat je reactie achter

Ik ben ook erg benieuwd wat het verschil in antwoorden is tussen recruiters en sollicitanten. Daarom verspreid ik dit onderzoek ook onder sollicitanten. In de resultaten zullen we beide groepen scheiden. Laat daarom voor 10 oktober je reactie achter via dit onderzoek. Alvast bedankt! In mijn volgende ‘Wim op woensdag’ zal ik dan de resultaten met jullie delen.

wim van den nobelen‘Wim op woensdag’ is de nieuwe tweewekelijkse blog van recruiter Wim van den Nobelen (Strictly People). Elke eerste en derde woensdag van de maand vind je hier een blog, onderzoek of artikel van Wim.

Lees ook:

Foto boven Nick Youngson CC BY-SA 3.0 ImageCreator

Deze vacature is letterlijk onzichtbaar (en toch weet hij behoorlijk op te vallen)

Het is volgens het Guinness Book of Records officieel de kleinste vacature ter wereld. Voor het blote oog is hij zelfs onzichtbaar. Toch weet ASML ermee op te vallen bij de zo vurig gewenste technici.

Met een afmeting van precies 33,27 bij 7,76 micrometer (duizendste millimeter), ongeveer tien keer smaller dan een mensenhaar, is de vacature opgenomen in het Guiness Book of Records. Het is dus nu officieel de allerkleinste vacature ter wereld. Ooit. ‘To truly go small, you have to think big’  staat erop te lezen. Tenminste, als je heel goed onder de microscoop kijkt.

Een jaar collegegeld als prijs

Onder meer studenten van de RWTH Aachen krijgen de slogan van ASML onder ogen. Na Aken zal de advertentie op andere campussen in Duitsland, Nederland en België te zien zijn. Er zijn vier versies van de advertentie gemaakt, waarmee ASML de studenten naar Veldhoven wil lokken. Aan de campagne is een social-mediawedstrijd verbonden, met als prijs een jaar collegegeld.

‘Grote verwachtingen’

Hank Oosterbaan van de afdeling werving van ASML heeft grote verwachtingen van de stunt, zegt hij tegen het Eindhovens Dagblad. “We zijn een technologiebedrijf met een grote rol in de wereldwijde chipindustrie, maar deze studenten hebben soms nog nooit van ons gehoord. Tegelijk groeien we hard, dit jaar creëren we zo’n 3.500 banen. Voor het grootste deel op onze afdeling onderzoek en ontwikkeling op onze campus in Veldhoven. Iets meer dan een uur rijden van Aken. We hopen veel van hen over te halen om de advertentie met een elektronenmicroscoop te bekijken en misschien wel voor ons te kiezen.”

asml kleinste advertentie

Controleurs van Guinness Book of Records kijken op het beeldscherm naar de vorderingen van de chipmachine van ASML, terwijl die de mini-vacature aan het fabriceren is. Foto: © ASML

Lees ook:

Hoe werf je een ambtenaar? Niks doen is geen optie

Vrijwel nergens is het personeelstekort zo groot als in de publieke sector: ambtenaren, politie, onderwijs en zorg. Maar goed personeel vinden hoeft ook hier echt niet altijd tonnen te kosten, betoogt Annemarie Stel.

De ambtenaar is hot. Als we tenminste de Volkskrant van 28 september mogen geloven, over de sterke comeback van de ambtenaar: “In de jaren 80 was hij nog bron van het kwaad en mikpunt van spot, maar nu is de ambtenaar weer de held in de publieke opinie.”

‘de ambtenaar is nu weer de held in de publieke opinie’

Persoonlijk heb ik ambtenaren nooit beschouwd als bron van welk kwaad of mikpunt van welke spot dan ook, maar dat zal wel komen omdat ik er 22 jaar lang zelf één was. Hoewel ik deze grap van Wim Kan altijd wel heb kunnen waarderen: ‘Waarom zijn de gangen in de ministeries zo breed en staat er een hek in het midden? Dan komen de ambtenaren die wat later beginnen niet in botsing met de ambtenaren die wat eerder weggaan.’

2 miljoen mensen houden ons land op de rails

Werken voor de publieke zaak, het algemeen belang, maatschappelijk nut of hoe je het ook maar noemt, is gewoon mooi. Dat werk gebeurt in duizenden – en zeer uiteenlopende – organisaties. Van 8 academische ziekenhuizen tot bijna 15.000 kleine ondernemers in de thuiszorg. Van 21 instellingen voor wetenschappelijk onderwijs tot ruim 6.000 basisscholen. Honderden ministeries, provincies en gemeenten, kazernes en politiebureaus.

Het doet me dan ook veel plezier dat de 1,25 miljoen zorgverleners, 275.000 ambtenaren in het openbaar bestuur, 475.000 mensen in onderwijs en wetenschap en de 60.000 medewerkers bij respectievelijk Defensie en Politie steeds meer worden gezien als onmisbare schragen van onze samenleving, in plaats van als nutteloze vreters uit de nationale ruif.

En dat ze er trots voor uitkomen dat hun werk van belang is, die meer dan 2 miljoen mensen die hun bed uitkomen om onze oudjes en andere zorgbehoevenden te helpen, onze democratische rechtsstaat op de rails te houden, onze kids nuttige zaken bij te brengen en onze veiligheid te bewaken. Mooi werk kortom, er is geen ander woord voor.

Gevoel van urgentie

Er is wel een probleem. Al die organisaties hebben op dit moment te maken met de vraag waar ze mensen vandaan moeten halen. De economie barst uit z’n voegen, het gevoel van urgentie is hoog. Probleempje: in de private sector krijg je er gewoon weer een auto bij, dus waarom zou je in de trein gaan zitten?

‘Voor werk met een goede sfeer, dat past bij hun idealen, willen millennials best lánger in de trein zitten’

De verrassing: veel, vooral jonge, mensen voelen de aantrekkingskracht van het werken in het openbaar bestuur, de zorg, het onderwijs of de veiligheid. “Ik wil iets doen wat ik echt gaaf vind en dan verdien ik maar wat minder”, zei mijn zoon toen hij z’n studie Security Studies vaarwel zei om zich bij de politie aan te melden (en aangenomen, zegt deze trotse moeder). Ook onderzoek van Intelligence Group geeft aan dat millennials zaken als een goede sfeer en inhoudelijk werk dat past bij hun idealen belangrijker vinden dan een hoog salaris. Daarvoor willen ze zelfs wel lánger in die trein zitten!

Vooroordelen en stereotypen

Het valt me regelmatig op dat vooroordelen en stereotypen over het werk in de publieke sector niet eens zozeer bij de buitenwacht zitten, maar bij veel ambtenaren zelf. ‘Het is hier nu eenmaal niet zo glamorous’, zeggen ze dan. Alsof werken bij een willekeurige bank of techgigant alleen maar fantastisch is. Ook daar barst het van de duffe en saaie functies, misschien zelfs wel méér. En zijn de werkomstandigheden ook niet per definitie beter.

publieke organisaties hebben veel redenen om met overtuiging over zichzelf te vertellen

Kortom, publieke organisaties hebben veel redenen om blij met zichzelf te zijn en met overtuiging over zichzelf te vertellen. Verhalen over belangrijk werk, professionele trots en acceptabele werkomstandigheden. Geld? Wie op zoek is naar een baan met een topsalaris kan beter ergens anders kijken, zegt de Nederlandse Zorgautoriteit eerlijk op haar website. Maar wie graag opstaat voor inhoudelijk relevant, intellectueel of anderszins uitdagend en maatschappelijk zinvol werk, is in de publieke sector helemaal op z’n plek. En dat worden er dus steeds meer.

Duur, niet duur

Op elk potje past een dekseltje. Het kan moeilijk of makkelijk zijn om zo’n dekseltje in de vorm van die ene geschikte en gemotiveerde kandidaat te vinden, maar voor iedereen – van klein tot groot – geldt: niks doen is op dit moment geen optie. En dat gaat ook op voor die tienduizenden organisaties die zorgen dat Nederland elke dag blijft functioneren.

‘helemáál zonder investeringen gaat het niet lukken. Maar tonnen zijn heus niet nodig’

Kortom, investeer in employer branding en recruitment. ‘Dat is duur’, hoor ik soms. En inderdaad: helemáál zonder investeringen gaat het niet lukken. Maar tonnen zijn heus niet nodig. Tijdens het Werf& Selectie Jaarcongres zal ik laten zien hoe je met een vijftal relatief eenvoudige en absoluut betaalbare middelen een goede, flexibele infrastructuur kunt neerzetten die een stevige basis vormt voor arbeidsmarktcommunicatie en werving. Of je nou 1, 10 of (meer dan) 100 mensen zoekt.

annemarie stel over de publieke sectorHoor het hele verhaal

Op 16 oktober vertelt Annemarie Stel (auteur van dit verhaal) in het Van der Valk Hotel in Utrecht meer over hoe ook de publieke sector een stevige basis kan neerzetten om talent te werven. Inschrijven is nog volop mogelijk!

Credit beeld boven