Het artikel gaat hieronder verder.
De vacature is niet te vinden, in elk geval niet bij het rijtje vacatures dat Maastricht Aachen Airport op zijn werkenbij-site online heeft staan. Toch is al wel publiekelijk bekend dat het Limburgse vliegveld dringend op zoek is naar een nieuwe CEO, nu de vorige, Joost Meijs, te kennen heeft gegeven binnen een jaar alweer uit deze baan te vertrekken, in ruil voor een nieuwe functie als LVNL-CEO. Maar ook zonder online bekend te zijn, heeft de Limburgse vacature over belangstelling bepaald niet te klagen, want er schijnen zich in elk geval al spontaan meer dan 30 kandidaten te hebben gemeld.
De 30 kandidaten willen allemaal bouwen aan ‘realistisch leiderschap’.
Het enige opvallende is: die kandidaten willen het eigenlijk liever helemaal niet worden… De kandidaten azen namelijk niet echt op de directeursstoel, maar willen met hun sollicitatie juist protest aantekenen tegen de gang van zaken bij het noodlijdende vliegveld. Ze hopen ermee een signaal af te geven aan zowel MAA zelf als aan de Provinciale Staten van Limburg, die het vliegveld al jaren financieel in de lucht houdt. In hun motivatiebrief reppen ze erover dat ze de functie willen invullen op basis van ‘realistisch leiderschap’ in de overtuiging dat de huidige koers onhoudbaar is en de ‘uiteindelijke uitdaging alleen maar groter maakt’.
‘Bouwen aan de toekomst’
De sollicitanten willen de luchthaven ‘op een verantwoorde manier afbouwen’, zeggen ze. Ook willen ze onderhoudsgeld niet langer gebruiken voor de dagelijkse operatie, en dringen ze aan op meer eerlijkheid en transparantie. ‘Openheid van zaken over de werkelijke vooruitzichten vormt de basis voor vertrouwen.’ Ze willen aan de slag met een ’toekomstbestendige herontwikkeling’, waarbij het vliegveld wordt omgebouwd tot een plek wordt voor innovatieve bedrijven, groene recreatie en gezondheidsherstel. ‘Ik kom niet om te protesteren, maar om te bouwen. Bouwen aan een rechtvaardige en duurzame toekomst voor deze plek’, schrijven ze.
De sollicitatieactie schijnt een initiatief te zijn van Extinction Rebellion. Volgens die actiegroep moet de nieuwe directeur van het vliegveld een nieuwe weg inslaan. ‘Zolang de koers gericht is op de groei van het vliegveld, is de functie onhoudbaar’, laat Extinction Rebellion aan de lokale pers weten. ‘De nieuwe directeur moet niet inzetten op méér vluchten, maar op de afbouw van de luchthaven.’ De organisatie wil dan ook kijken naar alternatieve plannen voor het vliegveld, zoals een zonnepark of een park met ruimte voor woningbouw. Voor wie mee wil doen aan de actie, staat zelfs een concept sollicitatiebrief klaar.
Hé, de VVD
Die brief kan dan gericht worden aan Kitty Frijns-Frusch, al ruim 24 jaar HR-manager bij het vliegveld en bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen nog nummer 10 op de lokale lijst van de VVD. ‘De nieuwe CEO hoeft niet te werken aan méér vluchten’, schrijven enkele deelnemers haar in hun sollicitatie. ‘De nieuwe CEO moet juist zorgen voor een zachte landing van MAA. Dat betekent: eerlijk zijn over de impact van luchtvaart, stoppen met creatieve boekhouding en opgeblazen groeiverwachtingen, en zorgen dat de afbouw niet ten koste gaat van de werknemers, via een sociaal transitieplan, met ondersteuning en waar nodig omscholing.’
Het is voor zover bekend de eerste keer dat actievoerders (zo massaal) een sollicitatieprocedure gebruiken om hun standpunt uit te dragen.
Het is voor zover bekend de eerste keer dat actievoerders (zo massaal) een sollicitatieprocedure gebruiken om hun standpunt uit te dragen. Is daarmee een nieuwe trend geboren? In Amerika is bijvoorbeeld wel het fenomeen salting bekend, oftewel: het recruitmentproces gebruiken om vakbondsleden een organisatie binnen te krijgen, die vervolgens andere medewerkers overtuigt om zich ook aan te sluiten. Recent had Starbucks daar bijvoorbeeld nog mee te maken. Maar dat is natuurlijk toch weer iets heel anders, net als het hardnekkige, maar al lang gedebunkte gerucht dat met demonstreren ook geld te verdienen zou zijn.
