Iedere vacaturetekst staat er vol mee: functie-eisen. Je moet stressbestendig zijn. Proactief, een echte teamplayer en flexibel. Daarnaast heb je kennis van de systemen X, Y en Z en beschik je over minimaal 5 jaar relevante ervaring. Altijd. Bij voorkeur kom je ook iedere dag met een glimlach en rechte rug naar het werk. Maar waar is eigenlijk het lijstje terug te vinden dat beschrijft hoe het bedrijf zich gedraagt naar jou? Waarom stellen bedrijven wél eisen aan sollicitanten, maar géén omgangsvormen aan zichzelf?
Waarom stellen bedrijven wél eisen aan sollicitanten, maar géén omgangsvormen aan zichzelf?
Bedrijven zoeken vaak iemand die ‘bij het team past’. Maar nergens maken ze dan helder waar die ‘fit’ dan op gebaseerd is. Worden er bijvoorbeeld geen mailtjes meer na 18.00 verwacht? Is kritiek intern bespreekbaar, of vooral risicovol? Is er ruimte voor verschillen in stijl, karakter, achtergrond? Kortom: wat zijn de omgangsvormen die het bedrijf zélf als normaal ziet – en hoe verhouden die zich tot hun ideale kandidaat?
Sollicitanten moeten raden
Als sollicitant word je vaak geacht jezelf aan te passen, zonder dat je weet aan wát precies. Je mag jezelf zijn, zolang dat past binnen wat ‘de norm’ is. Maar die norm staat nergens. Zo ontstaat er een impliciet spel waarin jij als kandidaat op zoek moet naar signalen: hoe ziet het kantoor eruit, hoe praten mensen met elkaar, wat wordt niet gezegd maar wel bedoeld? Intuïtie en ervaring bepalen dan of je op je plek zit – en dat blijkt dan vaak pas ná je eerste werkdag.
Hoe ziet het kantoor eruit, hoe praten mensen met elkaar?
Wat als bedrijven ook zélf duidelijker zouden zijn over hun omgangsnormen? Over wat ze normaal, wenselijk of juist onwenselijk vinden in samenwerking? Denk aan:
- Hoe feedback wordt gegeven (en ontvangen)
- Of werktijden strikt of flexibel zijn
- Wat de rol is van humor, hiërarchie, of kwetsbaarheid?
- Of stilte als betrokkenheid of desinteresse wordt gelezen
Door dit expliciet te maken, toon je niet alleen zelfinzicht, maar ook respect: je geeft de ander iets om zich op te oriënteren.
Aantrekkelijkheid = voorspelbaarheid
Willen we écht een goede ‘match’, dan moeten we ophouden met vacatures vol verlanglijstjes aan de kandidaat. Een eerlijke ontmoeting begint bij een gelijkwaardig verhaal: wat breng jij als sollicitant mee – en wat brengt het bedrijf? Kortom: een vacature zonder bedrijfsomgangsvormen is als daten met iemand die alleen over zijn ex praat. Je weet alles over wat hij niet meer wil, maar niks over wie hij zelf is.
Over de auteur
Wim van den Nobelen is adviseur en investeerder in recruitmentbedrijven, ambassadeur voor Guruz en blogger. Hij schrijft voor Werf& de Wim op woensdag. Elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek, artikel of interview van hem.
Lees ook:
- Wim op woensdag: Waarom salaris noemen een no-brainer is
- Waaarom we doen aan manager-matching
- Hoe word je recruiter of choice?
- Lees alles van Wim