Het was zo’n dag met een eindeloze hoeveelheid kandidaten. Enigszins getergd ploegde ik door. Net iets teveel ingepland. Dom. Schuldbewust beloofde ik in gedachten aan alle toekomstige kandidaten dat ik het vanaf nu anders zou doen. En toen was daar Nynke. Wat een persoonlijkheid. Lekker in het vel, stevig in haar schoenen, uitdagende intelligente vragen stelde ze. Weer helemaal in het zadel was ik. Het bekende duo in het cv zijn Opleiding & Werkervaring. Peppi & Kokki. Je kunt niet zonder de één en niet zonder de ander en ze kunnen slecht zonder elkaar. Maar in dit huwelijk blijkt nog een derde aanwezig. Persoonlijkheid, persoonlijke ontwikkeling, personal impact, hoe noem je zoiets? Op papier had ik het bij Nynke niet herkend. Ze was ternauwernood geselecteerd. En ze bleek by far de beste. Waarom viel ze me op? Opleiding was oké. Werkervaring in orde. Kennis en vaardigheden leken afgedekt. Maar er was meer, iets anders. Ze was aanwézig. Sterk, krachtig, wel bescheiden maar met uitstraling. Het leek of ze alles op de wereld ongeremd, positief en met enorme nieuwsgierigheid benaderde.
Wat is het, dat de één een persoonlijkheid heeft die zoveel opvallender is dan de ander? Ik ga je het antwoord niet geven, het zal een stevige cocktail zijn van nature, nurture en nog wat. Ik sprak de afgelopen maand een aantal starters. Toen viel het me ook op: een groot verschil in persoonlijke ontwikkeling. De een is veel verder dan de ander. Volwassener, onafhankelijkere geest, is beter in het doorzien van groepsdynamiek. Ervaring en persoonlijke ontwikkeling gaan vaak hand in hand. Het cliché van de nevenactiviteiten is ten dele waar, de activiteiten die je naast je studie deed zijn een goede voorspeller van persoonlijke ontwikkeling. Een bedrijfje, sport, besturen. Maar bijvoorbeeld ook of je wel eens tegenslag hebt meegemaakt, of je thuis woonde of in een studentenhuis, of je wat van de wereld hebt gezien. Terug naar de orde van de dag. Had ik teveel kandidaten ingepland of niet? Nadat ik Nynke had gesproken, vroeg ik me dat geen seconde meer af. Met een Cruijffiaanse oneliner moet dit de conclusie zijn: een goede kandidaat gééft energie.
De auteur is organisatiepsycholoog en werkte als headhunter en HR-professional. In haar huidige baan als recruitment manager bij Quintel Strategy Consulting ontwikkelt ze – onder meer – het wervingsbeleid en spreekt zij kandidaten in een eerste sollicitatieronde. In iedere Werf& schrijft Alinde over wat zij meemaakt in haar dagelijkse werk. Deze column is verschenen in Werf& 06 (juli 2009)
