Naar iemands zwakke punt of slechte eigenschap vragen is volstrekt zinloos. Vraag kandidaten liever naar hun grootste kracht. Dan weet je immers het echte gevaar.
Als er één vraag in een sollicitatiegesprek is waar kandidaten over de hele wereld een hekel aan hebben, dan is het wel die naar hun zwakke punten of slechte eigenschappen (oké, de vraag ‘Verkoop me deze pen’ komt er dichtbij…). Kandidaten hebben er een hekel aan, omdat ze het in een onmogelijke positie brengt. Als ze hun échte zwakke punt toegeven, gooien ze hun eigen glazen in. Maar een kracht vermommen als zwakte (‘Soms ben ik te ongeduldig’, ‘Ik heb de neiging te hard te werken’), dat is ook weer zo doorzichtig.
Cliché
Ook interviewers blijken overigens een hekel aan de vraag te hebben, omdat hij cliché is, en omdat hij meestal toch een onzinantwoord oplevert. Ze proberen daarom de vraag wel op andere manieren te stellen (‘Waarom moet ik jou over 5 jaar ontslaan?’ ‘Wat denk je dat je in deze baan nog het meest moet leren?’).
Boeit niet
Maar zelfs áls we een eerlijk antwoord zouden krijgen, zou dat dan boeien? Nee, schrijft Ryan Daly op ere.net. En wel om drie redenen:
1. Mensen weten het antwoord niet.
Uit veel onderzoek blijkt dat mensen slechts heel beperkt zelfinzicht hebben. Waar bijvoorbeeld de beoordelingen van collega’s en leidinggevende over iemand weinig verschil vertonen, doen zelfbeoordelingen en beoordelingen door de leidinggevende dat vaak wel. In andere woorden: mensen hebben nauwelijks een idee hoe anderen hen zien.
2. Mensen compenseren de bekende zwakke plek
Iedereen met genoeg zelfkennis om daadwerkelijk het eigen zwakke punt aan te wijzen (en de durf om dat ook te doen), zal in de loop der jaren compensatiemechanismes hebben opgebouwd om ermee om te gaan. Als iemand van zichzelf weet dat hij deadlines mist, zal hij heus wel manieren hebben gevonden om daarmee om te gaan. Het gevaar schuilt hem veel meer in de onbewuste zwakke plekken.
3. Mensen falen niet vanwege hun zwakte, maar vanwege hun kracht
Misschien wel de belangrijkste reden om die vraag naar de zwakke plek maar te laten zitten. Mensen mislukken helemaal niet vanwege die slechte eigenschap, ze mislukken eerder omdat ze geneigd zijn hun grootste kracht te overschatten en te veel te gebruiken, waardoor die kracht juist een zwakte wordt. Zeg: iemand die goed is in details, heeft de neiging een micro-manager te worden, waar medewerkers gek van worden.
Verwoestend
Het is niet dat zwaktes onze prestaties niet zouden beïnvloeden, zegt Daly. Dat doen ze wel. Alleen zijn zwakheden over het algemeen wel makkelijk aan te wijzen, te compenseren en te corrigeren. Overmatig gebruikte krachten zijn veel moeilijker te zien, en kunnen een veel verwoestender effect hebben.
Foto via Flickr.com
