Persoonlijk heb ik er niets mee, met functietitels. Voor mij is het doel van functietitels om aan te geven wat jouw functie is. Het is voor mij geen ego- of waarderingskwestie.
Als je in Amerika geen VP bent, doe je er niet echt toe.
Amerikanen zijn er daarentegen gek op. Als je geen VP bent, doe je er daar niet echt toe. Pas als je Senior VP bent, mag je meepraten. Zo moet ik altijd een glimlach onderdrukken als iemand zich presenteert als CEO, terwijl het bedrijf nog geen 10 medewerkers heeft. Ik word ook altijd happy als ik de functietitel Chief Happiness Officer (CHO) voorbij zie komen. Maar dan vast niet vanwege de bedoelde redenen…
Goed bedoeld
Het is natuurlijk vast allemaal goed bedoeld, maar het wekt toch enigszins de indruk dat het een tikkeltje interessanter gemaakt wordt dan het in feite is.
Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er tenminste aan iedereen gedacht.
Nu wil ik hier niemand tegen de schenen schoppen. Dus blijf dit vooral doen als je hier gelukkig van wordt. Daarom deze luchtige blik op functietitels. Vanuit de filosofie dat als iedereen aan zichzelf denkt er tenminste aan iedereen wordt gedacht.
The Special One
De eerste vraag die bij mij naar boven komt is waarom deze functietitelstrijd er niet is in de sport. Hoewel Mourinho zichzelf “The Special One” noemt en “koots” Pieter de Jongh zichzelf “The Champ”.
#ICYMI: Watch FC Platinum head coach Hendrik de Jongh speak to the media after guiding his side to win the Challenge Cup. #ZiFMSport pic.twitter.com/VFUmbdEhL7
— ZiFM Sport (@ZiFMSport) March 16, 2020
Waarom noemen ze Messi bij Barcelona gewoon een voetballer, of hooguit La Pulga (De Vlo)? Waarom niet iets als CGO (Chief Goal Officer)? En waarom heeft Michael van Gerwen geen titel als Manager Triple Darts World Wide? Dan kunnen we Joop Zoetemelk meteen een functietitel geven als C2P (Chief 2nd Place. Vraag maar aan je ouders wie Joop is).
De GOATS
Over enkele sporters zijn we het dan weer wel eens. Zo worden Roger Federer, Tiger Woods, Lewis Hamilton en Michael Jordan bijvoorbeeld door velen de GOAT genoemd. Oftewel: The Greatest of All Times.
Misschien is het mijn droom om ooit Recruitment GOAT te worden.
Maar misschien ligt daar wel mijn issue. Misschien is het mijn streven, of beter: de droom, om ooit nog Recruitment GOAT te worden. En dan niet zoals in deze versie, hoewel daar ik met al mijn gemekker wel meer van weg heb…
Over de auteur
Wim van den Nobelen is recruiter salarisadministratie bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Op elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek of artikel van hem.
