Ze heeft twee universiteiten op haar cv staan, en jarenlange ervaring als recruiter bij onder meer LinkedIn en carrièrenetwerk Handshake. Toch vond Sophie Symonds zich door de coronacrisis ineens weer terug aan de kant van de kandidaten. En wat ze daar aantrof, viel haar bitter tegen, zo deelde ze vorige maand op LinkedIn. ‘Ik heb het bij twee bedrijven gehaald tot de laatste ronde. In beide gevallen heb ik meerdere uren op Zoom besteed, mijn presentatie bijgewerkt en gegeven, in verschillende rollenspellen meegedaan, en zelfs hun software aangeleerd.’
‘Geen uitleg, geen feedback. Alleen maar: we gaan een andere weg.’
Maar wat dat opleverde? Vrij weinig, helaas. ‘Ik kreeg in beide gevallen alleen een mailtje terug dat ze verder zoeken. Geen uitleg, geen feedback. Alleen maar: we gaan een andere weg.’ Pijnlijk en respectloos, aldus Symonds. ‘Zoveel vragen van een kandidaat als voorbereiding, en dan niet eens de moeite nemen de telefoon te pakken om het slechte nieuws te vertellen is gewoon lui.’ En al helemaal in de coronacrisis, vindt ze. ‘Want we voelen ons nu toch al allemaal onzeker over onze toekomst.’
Wat er toen gebeurde…
Als je het geluk hebt dat je als recruiter nog niet je baan verloren hebt? ‘Toon dan een beetje empathie’, vroeg Symonds. ‘Je kandidaten maken momenteel veel mee. Bel ze dus op, bedank ze voor hun tijd, en geef ze wat feedback waarmee ze iets kunnen, of geef op z’n minst enig inzicht in je beslissing. In deze moeilijke tijd zitten recruiters in de unieke positie dat ze enerzijds slecht nieuws kunnen brengen, maar tegelijkertijd mensen ook kunnen helpen de volgende keer meer geluk te hebben.’
Haar oproep bleek duidelijk een snaar te raken bij anderen.
Haar oproep bleek duidelijk een snaar te raken bij andere werkzoekenden. De koude benadering van veel recruiters, en de onevenwichtige balans tussen de tijd die werkzoekenden in een zoektocht stoppen, vergeleken met de tijd die recruiters aan een kandidaat besteden, bleek ook anderen opgevallen. In enkele dagen ging de post dan ook echt viraal. Hij werd ‘miljoenen’ keren gelezen, kreeg ruim 220.000 hartjes, applausjes en duimpjes, en bijna 10.000 commentaren.
Het pakte uiteindelijk goed uit
Veel van die commentaren vertellen een soortgelijk verhaal: kandidaten die hun uiterste best doen voor een sollicitatie, maar vervolgens nauwelijks een reactie terugkrijgen. Ook LinkedIn zelf viel het op, en Bruce Anderson schreef er dan ook nog eens een verhaal over. Zijn dringende boodschap daarbij: ‘Kandidaten horen liever de pijnlijke waarheid dan dat ze moeten omgaan met zinloze hoop en de onnodige zenuwen van uitgestelde feedback.’
‘Kandidaten horen liever de pijnlijke waarheid dan dat ze moeten omgaan met zinloze hoop.’
Of het aan haar oproep ligt of niet, voor Sophie Symonds kent het verhaal overigens een happy end. Ze heeft inmiddels een baan gevonden. Daarover later meer, zegt ze. Maar tot die tijd ‘zal ik elk commentaar en elke boodschap die ik gehad heb lezen. En als ik eenmaal terug ben in mijn recruitersfunctie, laat ik nooit meer een kandidaat zo zitten. Deze ervaring heeft me ongetwijfeld een meer empathische en meelevende recruiter gemaakt. Ik kan niet wachten om zo wat terug te doen.’
Foto helemaal boven: stock, niet Sophie Symonds
