Aannames maken we allemaal. Maar hoe kom je af van aannames over aannames? Corporate recruiter Lieselotte Klop-Hendrikx deelt haar verhaal.
Tijdens een van de eerste trainingen bij Manpower heeft de opmerking ‘aannames zijn dodelijk’ grote indruk op mij gemaakt. Waarom? Omdat ik dacht dat het professioneel was als je van bepaalde zaken uitging en het onzeker overkwam als je ernaar vroeg. Ik denk dat dat een van de grootste aannames is die ik ooit gedaan heb.
‘Ik ging ervan uit dat het professioneel was als je van bepaalde zaken uitging’
Heel veel jaren ervaring verder, durf ik wel te stellen dat ik redelijk gepokt en gemazeld ben in de werving- en selectiebranche. Een van de leukste aspecten is het bezoeken van organisaties om in gesprek te gaan over de wervingsvraag, sfeer te proeven, verschillende medewerkers te ontmoeten om vervolgens te komen met een passende oplossing. Al die bezoeken hebben mij veel kennis opgeleverd, zowel professioneel om nieuwe diensten te kunnen ontwikkelen als persoonlijk door te leren hoe mensen zijn, hoe je in gesprekken kunt aansluiten bij ieders gedachtegang en hoe je samen tot een oplossing kunt komen.
Overstap gemaakt
Met al deze bagage heb ik in 2018 de keuze gemaakt om een volgende stap te maken in mijn carrière. Na 11 jaar met veel plezier gewerkt te hebben bij BKV, wilde ik graag iets nieuws. En dat nieuwe moest wel in de zorg zijn, het liefste binnen een ziekenhuis, want ziekenhuizen intrigeren mij. En het liefst een ziekenhuis waar het allemaal nog niet zo goed georganiseerd was en waar ik zou kunnen meebouwen aan werving, selectie, behoud, arbeidsmarktcommunicatie, ofwel: meebouwen aan een recruitmentafdeling.
‘Ik leer zoveel, doordat ik uit mijn vertrouwde omgeving ben gestapt’
En zo geschiedde dat ik op 15 november 2018 in dienst trad bij het UMC Utrecht. Van profit naar non-profit. Van 55 collega’s naar 13.000 collega’s, van 10 minuten fietsen naar file rijden. En van hands-on naar academisch en van rijdende trein naar startende Sprinter. Je vraagt je bijna af: waarom?
Geen spijt
Tot op de dag van vandaag heb ik geen seconde spijt. Ik leer zoveel doordat ik uit mijn vertrouwde omgeving ben gestapt. Ja, natuurlijk ben ik als corporate recruiter nog steeds bezig met werving en selectie. En ja, ik ben nog steeds de intermediair. Ja, ik wil elke dag bijdragen aan de match van vraag en aanbod. En ja… ik kan concluderen dat ik geen generalist meer ben (die adviseert voor werving –en selectievraagstukken voor meerdere organisaties). Ik ben nu de specialist die veel weet van alles wat met recruitment te maken heeft (en hiermee dag in dag uit een organisatie adviseert). Dat is gaaf!
‘Ik heb geen seconde spijt. Ik leer zoveel doordat ik uit mijn vertrouwde omgeving ben gestapt’
Door de gesprekken die ik voer met mijn collega’s, ga ik begrijpen waarom bepaalde processen zijn waarom ze zijn en welk effect dat heeft op werving en selectie. En ook waarom dat niet zichtbaar is als je niet in de organisatie zelf werkzaam bent. Als ik heel eerlijk ben, moet ik echt concluderen dat bepaalde veronderstellingen die ik in de loop der jaren voor waarheid had aangenomen, toch echt op aannames gebaseerd waren. Niet doordat ik er niet naar durfde te vragen. Maar simpelweg omdat je niet weet van het bestaan als je niet in de organisatie zelf werkzaam bent!
Over de auteur
Lieselotte Klop-Hendrikx is Senior Corporate Recruiter bij het UMC Utrecht. Ze woont in Breda samen met haar man Sjoerd, kinderen Thijmen en Froukje en hond Bommel.
