Alleen leeghoofdige recruiters vragen nog aan kandidaten over vroeger, en waarom ze ooit zijn vertrokken bij bedrijf X. Waarom doen ze dat toch? Vooruitkijken is toch veel interessanter?
Ik lees in elk geval heel weinig triomftaal in de cv’s die mij zo her en der onder ogen komen. Het is vaak een lauwe opsomming van wat je hebt gedaan en een beetje wie je bent, zonder enige emotie of enerverend bijvoeglijk naamwoord. Daar moet de vacaturehouder het maar mee doen. Slaap lekker.
Is het misschien schaamte?
Of hoort parmantigheid niet thuis in onze cultuur? Bullshit natuurlijk. Laatst nog sprak ik iemand, zichtbaar opgetrokken uit Zeeman, Hans Anders en de Schoenenreus. Saaiheid troef dus. Zijn cv bleek een ongeëvenaarde tranentrekker, waarmee hij zijn familie zonder twijfel een enorm plezier deed. Mocht hij terstond het leven laten, dan lag daarmee zijn afscheidsspeech al klaar. Drijfveren herkende hij slechts als ronddobberend in de vijver, achter het huis van zijn oude moeder. Wat bezielt zo’n man toch? Op deze manier ontsiert bescheidenheid de mens. Zeker de werkzoekende mens.
Schaf het cv af!
Die oproep deed moderecruiter Isrid van Geuns kortgeleden nog in dit blad. Weg met al die ellende en droefenis. Waarom vertellen op welke lagere school je hebt gezeten of waar je 13 jaar geleden voor verantwoordelijk was? En dan die leeghoofdige recruiters maar aan je vragen of je wat meer kunt vertellen over vroeger en waarom je in 1998 bent vertrokken bij bedrijf X. Briljante vragen, ga zo door vrienden.
Ik ben het met Isrid eens: laten we ophouden met terugkijken.
Overweldigend vuurwerk willen we zien. Beschrijf je plannen, vertel wat je wilt opzetten, welke kant je op wandelt en wie er met je moeten meelopen. Moet je eens opletten hoe trots je wordt, als je een doel nastreeft en jezelf ultiem uitdaagt. Dat verhaalt pas super lekker.
Geschreven door Jeroen Riemeijer
Jeroen Riemeijer is zelfstandig hr-consultant.
Van de columns die hij schreef voor VK Banen verscheen de bundel: Werkse!