Vaker thuiswerken. Of zelfs volledig remote je werk uitvoeren, onafhankelijk van standplaats en tijd. COVID-19 verandert de arbeidsmarkt voorgoed, zoveel is wel duidelijk. En misschien dient al dat werken op afstand ook nog wel een hoger doel, behalve meer productiviteit, minder uitstoot, meer geluk, minder kosten en een betere kwaliteit van leven. Al helemaal als het gaat om organisaties met een maatschappelijk belang, die voor hun missie professionals uit schaarse beroepsgroepen nodig hebben. Maar of ze dat beseffen…
OSINT en talent sourcing
Recent viel mijn oog op LinkedIn op een aantal mooie OSINT-vacatures. OSINT staat voor open source intelligence en is een zoektechniek om online sporen boven te halen, die op het eerste gezicht verstopt lijken. Deze techniek wordt gebruikt door geheime diensten, opsporingsinstanties, journalisten en door – jawel – de betere recruiters. Oftewel: degenen die kunnen sourcen. Met aan OSINT verwante zoektechnieken kun je namelijk vacatures invullen met moeilijk vindbare kandidaten of talentpools aanleggen. Talent sourcing, heet dat in ons vak.
Ik heb de AIVD, MIVD en de FIOD al eens gesuggereerd gericht talent sourcers te werven.
Overigens heb ik de AIVD, MIVD en de FIOD al eens gesuggereerd om een wervingscampagne te richten op deze talent sourcers. Met als slogan iets van: ‘Geen banen verkopen, maar boeven vangen’. En met een klein leger aan sourcende recruiters dat momenteel thuiszit wordt dat ongetwijfeld dé wervingscampagne van 2020 (type in Google maar eens in: “site:nl.linkedin.com sourcer “talent sourcer” beschikbaar OR available OR uitdaging -jobs”).
Vacature: investigator bij Watch NL
Maar goed, ik dwaal af. Waar het hier om gaat, is een van de vacatures die in bovengenoemde LinkedIn-post werd uitgelicht en die me aan het denken zette. Het betrof de functie van Investigator bij Watch NL, een project van Terre des Hommes dat seksuele uitbuiting van minderjarigen in Nederland wil tegengaan. Een prachtbaan dus. De rol werd zo omschreven:
Laat ik vooropstellen dat ik Terre des Hommes een warm hart toedraag. Net als de vele andere ngo’s en organisaties die het maatschappelijk belang boven dat van zichzelf stellen. No hard feelings dus en niks dan begrip. Dus ook begrip voor het gegeven dat Terre des Hommes een kantoor heeft. Zo’n plek waar je vroeger samen met je collega’s werkte. En begrip voor het feit dat dit kantoor in Den Haag is gevestigd. Stad van mensenrechten. En vooruit dan, ook begrip voor het gegeven dat bij de werving van nieuwe collega’s wordt aangenomen dat dit kantoor tevens de werkplek is voor deze nieuwe medewerkers. Ingeslepen gewoonte, standaard rijtje bullets in de vacaturetekst, verplicht veldje in het ATS, ik ken het, spreekt voor zich.
Maar toch…
Think again!
Wat zal de initiatiefrijke, vasthoudende en (latent) werkzoekende OSINT-specialist uit de periferie denken als hij of zij deze vacature leest? Want wat biedt Terre des Hommes? Een goed bereikbaar kantoor midden in het bruisende Den Haag, de stad van mensenrechten en (internationale) politiek.
Hè? Kom op! Het is september 2020. Er is een hoop gebeurd de afgelopen maanden.
Hè? Kom op! Het is september 2020. Er is een hoop gebeurd de afgelopen maanden. Wij hebben met z’n allen in korte tijd veel geleerd over onszelf. En hebben we in die tijd niet gezien dat locatie- en tijdsonafhankelijk werken ons prima afgaat? Dat remote werken in het post-COVID-19-tijdperk op veel plekken de norm wordt? Omdat het ten goede komt aan zowel de productiviteit van medewerkers als aan hun werk-privébalans?
Gemiste kans
Je begrijpt uit het voorgaande wel waar ik als voorstander van remote werken naartoe wil (niet naar kantoor in elk geval). De genoemde vacature neem ik dan ook niet als voorbeeld om Terre des Hommes te bashen – dat ik zeker niet mijn intentie. Wel kies ik juist deze vacature omdat het hier om een functie gaat waarbij je de vraag kunt stellen waarom je deze rol niet (deels) remote kunt uitvoeren. Want ehh… waar stonden die eerste twee letters van het woord OSINT ook alweer voor?
Waar stonden die eerste twee letters van het woord OSINT ook alweer voor?
Dus vertel: waaróm een standplaats bij deze vacature? Waaróm aansturen op kandidaten die in de regio van Den Haag wonen of bereid zijn daarheen te verhuizen? Mogelijk woont de OSINT-specialist die jullie keihard nodig hebben wel in Appingedam. Of in Roermond. Of is het een digital nomad, iemand zonder vaste thuisbasis, die het internet gebruikt om locatieonafhankelijk te werken. Misschien zit-ie momenteel wel op Sri Lanka. Dat kan hè, met die OSINT-wizzkids. Of misschien woont jullie ideale kandidaat wél in de Randstad, maar heeft hij of zij helemaal geen zin in een kantoor in het bruisende Den Haag…
Eliot Higgins
De man op de foto hieronder is Eliot Higgins. Werkloze Britse boekhouder. En de man achter Bellingcat, het onderzoeksinitiatief dat aan de hand van open source wapenleveranties in kaart bracht tijdens de Syrische burgeroorlog. En dat deed-ie niet vanuit een chic kantoorpand in standplaats Londen, maar vanaf zijn bank in de woonkamer. Laptopje op zijn schoot.
Dus Terre des Hommes, zeg het maar. Wat is bezien vanuit jullie missie nu belangrijker? Dat er van maandag tot en met vrijdag iemand op jullie goed bereikbare standplaats rondslentert zodat-ie samen met jullie een paar keer per dag een lekkâh bakkie pleuâh kan drinken…? Of dat de allerbeste OSINT-specialist, voor mijn part vanuit een slecht bereikbare co-working space in Winterswijk, de bestrijding van seksuele uitbuiting van minderjarigen een enorme boost geeft…?
Het hogere doel van remote werken
Als arbeidsmarktspecialist weet ik dat remote werken mogelijk maken een van de meest effectieve tactieken is om succesvoller te werven in schaarse doelgroepen. Laat beperkende geografische criteria als een standplaats los, en ineens kun je een veel groter aantal potentiële kandidaten bereiken, de wervingshaalbaarheid verhogen, zoals dat in ons wereldje heet, en daarmee vergroot je zeer waarschijnlijk ook de quality of hire, nu we toch bezig zijn.
Laat beperkende geografische criteria los, en je vergroot zeer waarschijnlijk de quality of hire.
Dat is precies waar het eerdergenoemde ‘hogere doel’ om de hoek komt kijken. Remote werken is geen overbodige luxe en ook geen employer-branding-dingetje (‘Kijk ons eens fijn thuiswerken en ondertussen de was doen!’). Het hogere doel van remote werken is aanzienlijke versterking van de slagkracht van bedrijven. Juist organisaties die een serieuze bijdrage (willen) leveren aan positieve maatschappelijke, ecologische en culturele veranderingen hebben naar mijn idee de plicht om zichzelf op dit vlak uit te dagen. Juist nu.
No more excuses: het momentum is nu!
Dus Terre des Hommes – en al die andere maatschappelijke organisaties, overheden en andere waardengedreven bedrijven: er zijn bergen werk te verzetten. In vele opzichten dringt de tijd. Er is een klimaatramp aanstaande, nog te veel mensen leven in armoede en elk slachtoffer van seksuele uitbuiting is er een te veel. Willen jullie daar écht iets aan doen, dan zul je moeten stoppen met je werving te bemoeilijken. Dus schrap waar het even kan die achterhaalde ‘standplaats’ en vergroot je slagkracht!
Nog te veel mensen leven in armoede en elk slachtoffer van seksuele uitbuiting is er een te veel.
En laat je daarbij niet weerhouden door de gebruikelijke tegenargumenten. Als interim recruiter die werft in schaarse beroepsgroepen weet ik dat álle zaken waardoor remote werken niet zou kunnen makkelijker en sneller op te lossen zijn dan vacatures in krappe arbeidsmarktsegmenten. Infrastructuur niet op orde? Fix it! Managers die niet op afstand kunnen leidinggeven? Ontsla ze! Gebrek aan teambuilding? Naar het klimbos met z’n allen!
Gebrek aan teambuilding? Naar het klimbos met z’n allen!
Kom ook niet aanzetten met het risico op verlies van bedrijfscultuur. Elke organisatie die is opgericht voor een maatschappelijk belang heeft als ultiem doel hebben zichzelf op te heffen. Want dan is de missie geslaagd. Daarom mag lijfsbehoud nooit een argument zijn. Missie boven cultuur en slagkracht boven structuur. Zoals een goede vriend van mij altijd zegt – de krachtterm hier uit goed fatsoen weggelaten: loskomen van conventies! En gelijk heeft-ie. Het momentum is nú!
(NB: ik heb meermaals geprobeerd in contact te komen met Terre des Hommes met het verzoek een aantal vragen te stellen over hoe ze aankijken tegen de standplaats en het remote werken. Hierop is helaas niet gereageerd.)
Over de auteur
Jurriaan Pennartz is freelance recruiter (remote only) en werft hoger opgeleiden voor mkb-bedrijven en non-profitorganisaties. Daarnaast is hij actief blogger. Meer weten? Neem contact op.
