Professor David Rosenhan deed begin jaren 70 een onderzoek naar de kwaliteit van psychische zorg. Zijn experiment, On Being Sane in Insane Places, komt erop neer dat hij mensen die meewerkten aan het onderzoek vroeg om te doen alsof ze schizofreen waren zodat ze zouden worden opgenomen in een inrichting. Eindconclusie was dat alleen de echte schizofreen deze ‘acteurs’ doorhad, de behandelende artsen en verplegers niet. Een pijnlijke conclusie.
De schaarste op de arbeidsmarkt zorgt dat aan alle kanten aan medewerkers wordt getrokken.
De schaarste op de arbeidsmarkt zorgt ervoor dat aan alle kanten aan medewerkers wordt getrokken. De afgelopen maanden heb ik al meermaals meegemaakt dat iemand een prachtig aanbod naast zich neerlegde. Er waren verschillende redenen voor. Het salaris was niet hoog genoeg, men twijfelde/het duurde te lang, maar vooral huidige werkgevers die ineens extra taken, kansen of salaris boden kwamen regelmatig voor. Kenmerkend voor een periode als deze, maar daarmee natuurlijk nog niet minder vervelend.
Hoe voorkom je dit?
Het experiment van professor Rosenhan wat ik hierboven beschreef, kan hierin wellicht een leidraad vormen. Helaas is het geen oplossing om alleen met recruiters te werken die op zoek zijn naar een betere baan zodat ze de echt werkzoekenden/geïnteresseerden er feilloos uithalen, zoals de echte schizofreen de acteur eruit viste. Leuk detail: in het experiment waren meerdere echte patiënten die vroegen of de neppatiënten acteurs waren, of misschien journalisten. Wie is er nou (de) gek?
De alsnog-niet-overstappende-kandidaat is een moeilijk te nemen hindernis. Je kunt de kandidaat voorbereiden en van tevoren erop wijzen dat de kans groot is dat zijn/haar huidige werkgever meer gaat bieden. Het hogere bod is namelijk allesbehalve een compliment, want waarom schatte de werkgever de medewerker niet eerder op waarde? Als recruiter kun je de kandidaat vooraf bewust hiervan maken.
Waarom schatte de werkgever de medewerker niet eerder op waarde?
Een tweede voordeel van het stellen van een vraag hierover is dat je kunt kijken hoe de kandidaat reageert. Is deze verrast, stellig of misschien voelt hij of zij zich wel betrapt? Er zijn talloze verhalen waarbij mensen solliciteren, alleen maar om hun marktwaarde te weten te komen.
Talent heeft gewonnen
Zoals we allemaal weten is de war for talent over en heeft het talent gewonnen. Dit gaat de komende jaren niet veranderen. Sterker: de verwachting is dat de schaarste alleen maar toeneemt. In mijn lange carrière heb ik al gekke dingen meegemaakt, waaronder gesprekken in een showroom waar je direct een auto mocht uitzoeken. Of we teruggaan naar die tijd weet ik niet, maar wat ik wel zeker weet is dat iedere recruiter moet beseffen dat een kandidaat die men niet wil laten gaan, zeer waardevol is.
Over de auteur
Wim van den Nobelen is recruiter salarisadministratie bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Op elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek of artikel van hem.
Lees ook:
- Welkom in Clubhouse, nu ook voor de Nederlandse recruiter
- Onderzoek: wie zet recruitment op zijn plek?
- Lees alles van Wim
