Ze willen niet oordelen, niemand afbranden of dwingen, zegt Willem Hop, directeur MKB-Nederland bij YoungCapital. Maar ze merken bij de uitzendorganisatie wel steeds vaker dat jongeren de telefoon nauwelijks meer durven op te pakken. En ze vinden dat toch nodig, zeker voor de recruiters, die intakes doen bij zowel klanten als kandidaten. Daarom bieden ze sinds kort officieel bel-les aan, vertelde hij donderdagmiddag, tijdens de presentatie van de nieuwe editie van YOUNG, het jaarlijkse werkgeversmagazine over jongeren en werk.
‘We merken dat er vaak echt een blokkade zit bij de jonge generatie als het om bellen gaat.’
‘We willen niet primair oordelen, zo van: pak die telefoon nou maar’, zegt hij. ‘We merken dat er vaak echt een blokkade zit bij de jonge generatie. Ze zijn het echt niet gewend om iemand te bellen, kunnen er echt nerveus van worden. Maar we vinden wel dat het moet. En dat je er niet voor naar een aparte ruimte moet lopen of zo. Daarom organiseren we dus bel-lessen. En koppelen we buddy’s aan deze generatie, om ze hierin bij te staan. Zij vragen bijvoorbeeld: waaróm vind je dit zo moeilijk? Kunnen we daar bij helpen? We willen niet te veel in onze eigen aannames blijven hangen’, aldus Hop (zelf 36 jaar, en op zijn LinkedIn-profiel te zien met telefoon in zijn hand).
Écht een andere generatie
Hij wil maar zeggen: het is écht een andere generatie die nu de arbeidsmarkt opkomt. In die zin is de bel-les ook niet zo gek: deze digital natives hebben de telefoon daarvoor waarschijnlijk ook nog zelden opgepakt. Ze hebben het toestel dan wel uren per dag in hun hand, maar slechts sporadisch om daar iemand mee te bellen. ‘Daar zijn ze heel onzeker over.’ En dat is dan nog maar één van de opvallende verschillen die blijkt uit het onderzoek onder 750 jongeren dat voor het magazine (door MediaTest) is uitgevoerd.
‘Het blijkt dat 75% van de jongeren aangeeft het liefst in het mkb te willen werken.’
Kijk, dat deze generatie meer purpose-gedreven en leergierig is, weet dat ze gewild zijn op de arbeidsmarkt, dat wisten we natuurlijk al wel. Maar het blijkt bijvoorbeeld ook dat 75% aangeeft het liefst in het mkb te willen werken, omdat ze zich geen nummer willen voelen, en gemiddeld genomen graag een generalistische rol willen hebben, omdat ze denken zich daar het meest in te kunnen ontwikkelen. Ook opvallend is de aandacht voor duurzaamheid: 43% zegt een overstap naar een andere baan te overwegen als de organisatie zich niet duurzaam gedraagt.
De moneys is wat telt
Maar het allerbelangrijkste blijft, ook voor deze generatie, toch het salaris. De moneys, zoals Hop het noemt. ‘Dus benoem ook juist dat in je vacatures’, raadt hij de aanwezige werkgevers aan. ‘Laat maar zien wat je te bieden hebt.’ Na het salaris (55%) volgen op gepaste afstand een fijne bedrijfscultuur (25%), kans op een hogere functie, snel doorgroeien, weinig reistijd en: zelf werktijden bepalen (allen 19%) als belangrijkst voor jongeren om een baan te kiezen. Als belangrijkste redenen om eventueel ontslag te nemen noemen ze dan weer: geen waardering (33%), geen leuke collega’s (27%) en geen fijne manager (22%).
‘De kloof die er soms is moet je toch echt samen zien te overbruggen.’
Wat volgens Hop daarvan de les is? ‘Spreek zo duidelijk mogelijk je verwachtingen uit. Geef duidelijk aan wat je wel en niet kunt bieden. En wat je verwacht van je medewerker. Maak het visueel. Qua salaris, maar ook qua contract, opleidingsmogelijkheden, de inhoud van de functie. Dan kun je daarover in gesprek. Daar heeft deze generatie veel behoefte aan. Bridge the gap. De kloof die er soms is moet je toch echt samen zien te overbruggen. De kunst is echt om in gesprek te blijven. Want de jeugd heeft ook nu nog altijd de toekomst.’
