Onder de vele mensen die afgelopen jaar hun baan verloren, zaten ook opvallend veel recruiters. Ergens ook wel logisch: als je organisatie niet meer werft, zijn er ook minder recruiters nodig. Maar hoe vergaat het de recruiter die ineens weer zelf sollicitant is geworden? Wat merk je als je ineens zélf aan ‘de andere kant van de tafel’ zit, en je als kandidaat weer je beste beentje voor moet zetten? En, ook belangrijk: wat neem je daarvan mee in je (hopelijke) werk als recruiter?
Hoe werkt dat eigenlijk, een recruiter zélf als sollicitant?
Leuk gedachte-experiment, bedacht ook Frank van Beek, die recent besloot het eens uit te zoeken. Hij stuurde daarvoor niet alleen een enquête naar meer dan 100 HR-professionals en recruiters in zijn netwerk, maar deed met 9 recruiters nog eens een extra diepte-interview van zo’n 3 kwartier. Alles rondom de vraag: hoe werkt dat, een recruiter zélf als sollicitant?
De werving draait door
In het recent verschenen e-boek ‘De Werving Draait Door’ legde hij zijn bevindingen vast. Het is zijn grootste onderzoek tot nu toe, en dus verschijnt het in twee delen. Maar ook het eerste deel laat al heel wat mogelijk verrassende uitkomsten zien. Zoals het grote belang van afwijzingen. Iets dat recruiters vaak natuurlijk al lang wéten, maar wat ze dus pas echt lijken te beseffen als ze zelf weer in het schuitje van de ontvanger zitten. ‘Nu realiseer ik me hoe spannend en kwetsbaar je bent, en daar denk je als recruiter wel eens te makkelijk over na’, zegt bijvoorbeeld een van de geïnterviewden.
De reactiesnelheid van recruiters blijkt nog steeds een groot probleem.
Ook de reactiesnelheid van recruiters blijkt nog steeds een groot probleem. Tenminste: voor de recruiter die zelf weer sollicitant is geworden. ’Ik kreeg bijvoorbeeld de respons dat ik binnen 2 weken terugkoppeling zou krijgen. Na 1,5 week heb ik zelf een reminder gestuurd en ontving ik een afwezigheidsassistent, dat de recruiter nog 3 weken op vakantie is…’
Een gat in je cv? Geen punt
Bij de 9 diepte-interviews viel op dat een aantal vooroordelen werden bijgesteld. Zo vertelt één recruiter/sollicitant: ‘Ik had heel erg de overtuiging: als je wíl werken, dan ís er werk. Daar kom ik nu van terug. Ik weet nu hoe lastig het is. Dat is echt een vooroordeel waar ik nu tegenaan loop.’ Ook anderen komen ook terug op hun eerdere vooroordelen over ‘een gat in je cv’.
‘Ik dacht altijd: als je wíl werken, dan ís er werk. Daar kom ik nu van terug.’
Maar ook het stigma rondom de ‘jobhopper’ passeert de revue. Zoals één geïnterviewde vertelt: ’Ik heb zelf ook een beetje geswitcht, maar dat hoeft niet meteen te betekenen dat iemand niet weet wat hij wil, of ergens niet goed in is. Het maakt hem ook tot de persoon wie hij is.’
Verder kijken dan een cv lang is
Verder kijken dan een cv lang is, dat is een les die velen hebben geleerd. En een tip die ze zichzelf meegeven mochten ze hun positie als sollicitant weer voor die van recruiter verruilen. ‘Ik sta nu in de positie dat ik denk: luister alsjeblieft naar mijn verhaal, in plaats van naar mijn cv’, zegt de ene. En de ander: ‘Het cv is niet alleszeggend en het vraagt echt wel moed van de recruiter om dat te blíjven durven zien.’
‘…Dat je gewoon standaard zegt: op elke 10 sollicitanten, pik ik er 1 uit die buiten het vakje valt.’
Note to self, die een recruiter/sollicitant zichzelf meegeeft: ‘…Dat je gewoon standaard zegt: op elke 10 sollicitanten, pik ik er 1 uit die buiten het vakje valt. Maar echt als werkwijze dus. Gewoon om te zien: wat levert het op? Wat kan ik betekenen als recruiter, voor die persoon? Misschien kun je een test bieden of sollicitatietips. Ik geloof echt oprecht dat daar business en kandidaten uit komen, die je van tevoren niet had kunnen bedenken…’
‘Waarom zou ik solliciteren?’
De geënquêteerden hebben ook nog wel een andere tip (voor zichzelf): meer duidelijkheid scheppen. ‘Veel bedrijven durven niet echt uitgesproken of specifiek te zijn, en als sollicitant is dat echt heel irritant. Want iedereen zoekt op een gegeven moment dezelfde persoon en dan weet je niet meer: waarom zou ik solliciteren?’
‘Veel bedrijven durven niet echt uitgesproken of specifiek te zijn.’
Wat ze ook zien: in veel procedures worden kandidaten ‘door de plee gespoeld’. Oftewel: ze mogen solliciteren voor de ene vacature, maar worden dan volledig vergeten voor de volgende. Dat zou best anders mogen, beseffen ze nu. ‘We gaan als recruiter vaak te reactief te werk: we willen een sollicitant pas spreken als hij gereageerd heeft op een vacature waarvoor we werven.’
Meer weten?
Lees het hele e-boek door hier contact te maken met de auteur.
Lees ook
- ‘Graag meer concrete informatie in vacatures, en minder standaard geleuter’
- ‘Als de bedrijfscultuur zo leuk is, waarom laat je dat dan niet zien in je vacature?’
Als recruiter een sollicitant helpen?
Als vervolg op de Nationale Sollicitatiedag wil Sollicitatiedokter op 3 februari de Nationale Dag van het cv organiseren. Tijdens dit digitale event worden een aanal webinars gegeven en bestaat de ambitie om 1.000 cv’s gratis na te laten kijken. Hiervoor zijn zoveel mogelijk recruiters nodig die kosteloos ongeveer 10 cv’s willen nakijken op de dag zelf. Wie wil helpen met deelname aan de recruiter-pool? Neem contact op met Shaïsta van Sollicitatiedokter.
