Hoe de liefde voor het vak en keuren van recruiters samenkomen

Zoals elke maand laat recruitmenttrainer Ellen van Dieren zien wat ze is tegengekomen de afgelopen weken. Deze keer praat ze over de liefde voor het vak en een gedragscode voor recruiters.

De maand maart stond voor mij wel in het teken van opleiden. “Niet zo gek als je trainer bent”, hoor ik je denken. Als we het over opleiden hebben, dan is mijn doel om mensen beter in hun vak te maken, vakbekwamer. En ik merk dat dat niet alleen trainen van vaardigheden is, maar ook veel bewustwording en mindset. Het leren denken vanuit het perspectief van de kandidaat staat vaak centraal bij mij en hoe ga je dan met die kandidaat om? “Zie je kandidaat als je belangrijkste klant” of “behandel mensen zoals je zelf wil worden behandeld” roep ik wel vaak. Hoe richten we het proces in dat we structureel communiceren, met snelheid en voldoende eerlijk en transparant zijn? Zodat we niet discrimineren en diversiteit een kans geven. Veel zit in het hanteren van normen en waarden en oprechte interesse tonen.

Beter worden in het vak bestaat ook uit bewustwording en mindset

Liefde voor het vak

In de huidige markt zien we met de enorme aantallen van recruiters en de druk die er op ons vak ligt (arbeidsmarktkrapte) met regelmaat online minder positieve voorbeelden voorbijkomen. Van stalkers tot geldwolven tot sollicitanten die te vaak niets horen over hun sollicitatie. Ik deel deze voorbeelden soms als eyeopener, maar ben vooral voorstander om ons te richten op het positieve. Want er zijn veel recruiters met liefde voor het vak. Vorige week tijdens mijn workshop bij Recruiters United toen ik startte met de slide WE LOVE RECRUITMENT zag ik veel blije gezichten en smartphones om even een foto te maken.

Gedragscode voor recruiters

Ik weet dat vooral recruiters last hebben van het mindere imago en we ons hier druk om maken. Nu vernam ik dat er in de markt iets gaande is over het opstellen van een gedragscode voor recruiters en ik dacht daar wil ik meer over weten… Want is het nodig dat we een code opstellen en met welk doel?

De recruiterscode

Afgelopen week was ik bij de eerste bijeenkomst over het formeren van een recruiterscode. Wat een leuke opkomst van mensen die allemaal liefde voor het vak hebben. Vol enthousiasme gingen we in groepen uiteen en kwamen er hele goede flipovers uit met inhoud van die code. Alleen bleef bij mij nog de vraag actief: heeft de markt behoefte aan een code of meer aan een “verplichte” basisopleiding? Ik vond dat Annelies Graafland het mooi verwoordde in de vorm van een eed. En Patrick Boonstra sprak over een soort zorgplicht die we hebben als recruiters. In mijn ogen zou het ook een soort eed moeten zijn, je conformeert je ergens aan als recruiter en streeft om van daaruit te handelen.

Is opleiden de verantwoordelijkheid van de recruiter of (ook) van de werkgever?

Kwaliteitskeurmerk

Het zou prachtig zijn als het uiteindelijk de komende jaren zich zou ontwikkelen tot een kwaliteitskeurmerk. Maar dan zouden we er dus een basisopleiding aan moeten hangen? Iets zoals het SEU voor intercedenten? Of is het zo dat opleiden een verantwoordelijkheid van de recruiter en/of werkgever zelf is en ook moet blijven? En dat dit dus het kaf van het koren scheidt in de volle markt van recruiters.

Aldus mijn food for thought van deze maand. En jouw mening hierover hoor ik natuurlijk ook graag. Sharing is caring.

Over de auteur

Ellen van Dieren is trainer en eigenaar van De Recruitment Trainer. Naast een breed trainingsaanbod deelt zij ook graag haar kennis en inspiratie over recruitment en de arbeidsmarkt in haar vlogs en blogs.