Ruim 10 jaar geleden ben ik verhuisd. Ik woon en leef tegenwoordig in Fint. Een leuk schattig plaatsje met ongeveer 40.000 inwoners. Het leuke aan Fint is dat ik er vrijwel iedereen ken. Dat krijg je met zo’n kleine gemeenschap.
Het leuke aan Fint is dat ik er vrijwel iedereen ken. Dat krijg je met zo’n kleine gemeenschap.
Nu heeft dat voor-, maar zeker ook nadelen. Een keertje uit de ban springen kán wel, maar wees dan niet verbaasd dat iedereen dit weet. Hetzelfde geldt voor al je successen. Bekend. Jarig? Van iedereen krijg je felicitaties. Verliest je favoriete club en was je vorig jaar hier nog vol bravoure over? Je krijgt het nu als een boemerang terug. Waar ben je nu met je grote mond!
Alles delen met elkaar
De inwoners van Fint zijn zeer open. Ze delen vrijwel alles met elkaar. Waar ze op vakantie zijn geweest, met wie ze een relatie hebben en waar hun politieke voorkeur ligt. Nu komt dit natuurlijk heel vaak voor, maar meestal is dat in een bepaalde wijk of buurt, niet bij ons. Hier wordt het met iedereen gedeeld. Ik ken geen gemeente waar zoveel met elkaar gedeeld wordt als in Fint.
Ik ken geen gemeente waar zoveel met elkaar gedeeld wordt als in Fint.
Nu wordt er ook veel gecommuniceerd. Ik denk dat daar het grote verschil zit met veel andere gemeenten. Wij staan zo ongeveer de hele dag met elkaar in contact. Vanaf het moment dat we opstaan totdat we naar bed gaan. Als ik eerlijk moet zijn, begin ik de dag altijd even door te checken hoe het met mijn meest dierbare stadsgenoten gaat. Niets vervelender dan naar de bakker gaan om daar erachter te komen dat je het grote nieuws nog niet hebt gehoord…
Een buitenstaander
Ondanks dat ik er inmiddels dus meer dan 10 jaar woon voelt het dan toch alsof ik een buitenstaander ben. Iemand die nog niet helemaal geaccepteerd is. Gelukkig is er altijd wel iemand die je snel bijpraat, maar dat gevoel blijft dan toch kleven. Misschien dat ik daarom zo graag met iedereen in contact blijf.
Het kost wel veel energie om alles in Fint bij te houden.
Het kost wel veel energie om alles bij te houden. En eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, beangstigt het me soms ook wel eens. Dan ben ik bijvoorbeeld een weekend weg met vrienden en als ik dan terugkom is alles nog hetzelfde. Dan bekruipt het gevoel me dat het allemaal niet zo heel belangrijk is en dat de gesprekken die ik met mijn vrienden voerde veel meer diepgang en voldoening gaven. Maar die kan ik niet met mijn stadsgenoten delen, want deze vrienden kennen zij niet en we hebben geen behoefte om wat we besproken hebben te delen. Vreemd eigenlijk. Alsof je dan in twee werelden leeft. Een is de realiteit waarin je communiceert en daardoor sociaal bent en de andere is sociaal, waarin je veel deelt, maar niet communiceert….
Keep it Social, Stupid…
Vrijwel alle recruiters zijn actief op social media. Vrijwel alle recruiters zijn sociaal en communicatief sterk. Laat je niet verleiden om jouw communicatie te veel te verleggen van sociaal naar social (media). Keep it Social, Stupid…
Laat je niet te veel verleiden door sociale media.
PS: Fint is een fictieve stad. Het ligt niet in Zeeland. Het staat voor Facebook-LinkedIn-Twitter.
Over de auteur
Wim van den Nobelen is recruiter salarisadministratie bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Op elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek of artikel van hem.
