Een interim-professional die bij een opdrachtgever aan de slag gaat, dat matcht lang niet altijd goed. Een recente enquête onder ruim 150 respondenten van grote bedrijven laat zien dat maar liefst 70 procent (!) van de aangeleverde cv’s nog geen 6 scoort op relevantie. Hoe komt dat nou? En wat kunnen recruiters eraan doen om dat te verbeteren? Daarom: 5 redenen waarom die mismatches zoveel voorkomen.
Reden 1: Gebrek aan kennis & ervaring bij leveranciers
De accountmanagers en recruitmentmedewerkers bij de leveranciers van de interim-markt zijn vaak wel hoogopgeleid, maar missen nogal eens ervaring met of kennis van de business, de IT-systemen of de processen van hun klanten. Dan wordt het lastig een goede match te maken. Zowel op vragen van de leverancier als van de kandidaten (de interim-professionals) kunnen ze zo moeilijk goed antwoord geven. Uit de enquête blijkt dat 40% van de aangeleverde kandidaten daardoor bij de opdrachtgever geen goede match heeft met de opdrachtomschrijving.
Reden 2: Opportunistische markt
De selectie van een goede interim-professional voor een opdracht is een vak apart. Je moet niet alleen goed een cv kunnen beoordelen, maar ook een goed voorbereidingsgesprek kunnen voeren. Helaas neemt niet iedere leverancier de tijd en moeite hiervoor, en kiezen ze vaak voor de opportunistische aanpak: op LinkedIn zoeken met een paar steekwoorden en op basis daarvan de interim-professional nenaderen. Met als gevolg: de uit te voeren werkzaamheden en de context wordt uit het oog verloren.
Reden 3: Vertrouwen in de accountmanager
Opdrachtgevers hebben vaak vertrouwen in de door hen geselecteerde leveranciers. Ze praten met accountmanagers die ze kennen en verwachten dat hij of zij ook hun bedrijf en bedrijfscultuur kent. Vanuit deze vertrouwde gedachte sturen ze de accountmanager op pad met:
- Een korte opdrachtomschrijving,
- Een telefonische briefing of
- Een opdrachtomschrijving behorend bij vast dienstverband
Maar niet elke accountmanager kan de juiste vragen te stellen. En vervolgens gaat degene dan met beperkte of onvolledige informatie aan de slag. Maar het gaat nog een stapje verder. Bij veel leveranciers zijn de functies accountmanager en recruiter gescheiden. Een accountmanager verzorgt het contact met de klant; de recruiter zoekt vervolgens de interim-professional. Dus nu wordt de recruiter ‘opgezadeld’ met de beperkte informatie die aan de accountmanager is verstrekt.
Niet elke accountmanager is in staat om de juiste vragen te stellen.
En daarbij gaat het vaak mis bij de soft skills, het ondergeschoven kindje van veel cv’s. Uit de eerder aangehaalde enquête blijkt dat de mate waarin soft skills in cv’s naar voren komen een 4,3 scoren, op een schaal van 1 tot 10. Oftewel: een dikke onvoldoende. En dat terwijl juist als een interim-professional niet matcht met de bedrijfscultuur en niet goed past in het team, hij of zij in korte termijn weinig resultaat kan boeken. Ook hier gaan veel selecties op nat.
Reden 4: Overselling bij de leverancier
Leveranciers willen graag een goede match maken. Dus kan het gebeuren dat ze een kandidaat vragen hun cv wat meer naar een opdracht toe te schrijven. Dat wil niet zeggen dat het cv dan niet (meer) klopt, maar het kan wel zijn dat de aangestipte ervaring gedateerder is. Je kunt je dan afvragen of het écht een goede match is. Net zo goed kun je je afvragen of de ‘best geschikte kandidaat’ die de leverancier presenteert inderdaad de beste is. Of spelen aspecten als ‘de kandidaat die de meeste marge oplevert’ ook een rol?
Reden 5: Tijdsdruk
Een vijfde reden dat het vaak niet matcht tussen interim professionals en opdrachtgevers is tijdsdruk. Nieuwe projecten moeten snel van de grond en niemand wil vertraging op lopende projecten. Logisch dat leveranciers druk voelen om snel te leveren. Opdrachtgevers werken vaak met meerdere leveranciers, die in dezelfde vijver vissen.
Stapelen gaat vaak ten koste van het uurtarief van de interim-professional.
Als eerste een bepaalde interim-professional benaderen voordat een andere leverancier dat doet, geeft je natuurlijk meer kans op de match voor de opdrachtgever. Maar haastige spoed… En sommige leveranciers maken ook weer gebruik van (onder) leveranciers. Dan krijg je de situatie van stapelen. De communicatiestromen verlopen hierdoor minder efficiënt, wat een goede match lastiger maakt. Bovendien gaat stapelen vaak ten koste van het uurtarief van de interim-professional.
Mismatches, wat zijn de gevolgen?
Als het niet matcht tussen opdrachtgever en interim-professional is dat vervelend voor alle partijen:
- De opdrachtgever loopt vertraging op bij zijn projecten
- De leverancier moet weer aan de slag, terwijl ze al hun ‘beste kandidaten’ hebben gepresenteerd
- De interim-professional vertrekt zonder uitdagende opdracht
Daarnaast heeft het natuurlijk ook andere gevolgen. Als het niet matcht en er onvoldoende kandidaten zijn, moet je weer op zoek naar nieuwe passende kandidaten. De leveranciers moeten weer aan de slag, terwijl ze toch hun beste kandidaten al hadden gepresenteerd? En de opdrachtgever kan ook van voren af aan beginnen door alle nieuw aangeleverde cv’s opnieuw te beoordelen. Met alle gevolgen van dien. Nu kun je zeggen: ‘Dat gebeurt nu eenmaal, het blijft mensenwerk’. Maar ik zeg: je hoeft mismatches helemaal niet te accepteren, want ze zijn te voorkomen!
Over de auteur
Taren Mohan is een van de oprichters van InterimLife, een in september 2020 opgericht platform om IT-professionals en opdrachtgevers te matchen.
