Zelf de wereld rondreizen kan op dit moment moeilijk. Maar er zijn vele Nederlandse recruiters ‘in den vreemde’, die ook kunnen laten zien hoe het er in andere landen aan toe gaat. Wat kunnen we van hen leren? In de rubriek ‘Wereldrecruiter’ stellen we een aantal van hen voor. Deze week: Els Green, corporate recruiter bij Kelly Services, vanuit Honolulu, Hawaii.
> Kun je iets meer over jezelf vertellen?
‘Mijn naam is Els, maar hier in de States heet ik Elisabeth. Ik woon sinds juni 2010 in de VS en werk sinds november dat jaar voor Kelly Services. Begonnen als branch manager in El Paso, Texas, in 2014 naar Hawaii verhuisd, een klein uitstapje naar Zuid Korea en Bahrein gemaakt en sinds mei 2019 weer terug “in paradise” en weer werkzaam voor Kelly Services.
‘In Hawaii zijn we nog steeds in een bijna-lockdown.’
Ik werk sinds 1995 in de uitzendwereld en heb in Nederland onder meer voor Manpower en Staffplanning/Tempo Team gewerkt. In 2006 ontmoette ik mijn Amerikaanse man in Landgraaf, en toen hij in 2010 klaar was met zijn contract voor de Airforce zijn we naar The States vertrokken. Hier in Hawaii richt ik me nu voornamelijk op industriële en administratieve banen, en werk sinds Covid vanuit thuis (heerlijk!). In Hawaii zijn nog steeds weinig vacatures – wij zijn nog steeds in een bijna-lockdown, de meeste hotels zijn dicht. Maar ik heb wel volop vacatures voor Californië, Utah, Texas en South-Carolina. Je kunt dus met een gerust hart zeggen: all over the place!
> Hoe vond je als recruiter werk in Amerika?
‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet verwacht had als recruiter aan de slag te kunnen in Amerika. Maar toen ik op een banenbeurs in El Paso eens met Kelly Services sprak bleken ze al enige maanden op zoek te zijn naar een branch manager. Met mijn Manpower-ervaring dachten ze in mij een goede kandidaat gevonden te hebben. Nu 10 jaar later denk ik dat ze gelijk hadden.’
> Wat is het grootste voordeel van werken in The States?
‘Daar moet ik echt lang over nadenken. Eigenlijk komen alleen de enorme verschillen bij me boven. Werken is hier bovenal: anders. Ik heb hier bijvoorbeeld geen enkele zekerheid als werknemer. Mijn contract is ‘at will’, wat betekent dat Kelly Services mijn contract zonder opgave van reden op elke moment kan beëindigen. Het betekent ook dat ik zoveel uren werk als nodig is, zonder overuren uitbetaald te krijgen, met 5 ziektedagen per jaar, en maar 10 vakantiedagen…’
‘Ik heb vaak het gevoel dat ik 40 jaar terug in de tijd ben gegaan door naar de VS te verhuizen.’
‘Ik heb vaak het gevoel dat ik 40 jaar terug in de tijd ben gegaan door naar de VS te verhuizen. Natuurlijk maakt wonen in Hawaii een hoop goed, want hier heb je het hele jaar een vakantiegevoel. Bovendien heeft 2020 voor mij een positieve verandering gebracht. Eindelijk dringt het ook hier door dat werknemers gewoon presteren als ze vanuit huis werken. Dat ze verantwoordelijkheid nemen en productief zijn zonder dat een manager ze continu in de gaten houdt.’
> Wat heb je hier geleerd dat in Nederland moeilijker zou zijn?
‘De grootse persoonlijke ontwikkeling die ik heb meegemaakt is mijn aanpassingsvermogen. Werken voor verschillende staten, met elk z’n eigen regels en wetten, vergt een enorme flexibiliteit en elke keer weer een omschakeling. Engels is en blijft een vreemde taal, dus ook daarin blijf ik mezelf ontwikkelen. En na 15 jaar in Nederland gewerkt te hebben, was de omschakeling naar de ‘je leeft om te werken’-cultuur hier niet altijd even makkelijk.’
‘Er is hier zero zekerheid, of je nu 3 maanden of 3 jaar voor je werkgever werkt.’
‘Ik had eerlijk gezegd geen verwachting voor ik hier kwam. Maar nog elke dag sta ik er versteld van hoe weinig rechten uitzendkrachten en werknemers hier hebben. Er is zero zekerheid, of je nu 3 maanden of 3 jaar voor je werkgever werkt, elke dag kan je laatste zijn. Er is geen dossieropbouw, uitzendkrachten bouwen nauwelijks vakantierechten of pensioen op. Een dag ziek of vrij is een dag geen inkomen. Ook worden er drugstesten en background checks gedaan, die veel verder gaan dan bijvoorbeeld de Nederlandse check omtrent goed gedrag.’
> Hoe beïnvloedt dat jouw rol als recruiter?
‘In de States bestaat geen minimumjeugdloon zoals in Nederland: een 18-jarige verdient hier net zoveel als iemand van boven de 23. Een werkgever neemt dus niet sneller een jongere werknemer aan. Cv’s hebben hier ook minder informatie: geen leeftijd, geslacht, of foto bijvoorbeeld. Daardoor wordt meer naar werkervaring gekeken, wat wel weer positief is.
Reiskostenvergoeding bestaat hier overigens niet. Uitzendkrachten worden geacht op eigen kosten naar het werk te komen. En dat terwijl openbaar vervoer hier nauwelijks een uitkomst biedt, omdat bussen niet naar de industriegebieden rijden. Afhankelijk in welke staat je woont, is een 60-urige werkweek hier heel gewoon. Maar het allergrootste verschil blijft voor mij wel dat je als uitzendkracht geen rechten opbouwt als je voor een uitzendbureau of opdrachtgever werkt.’
> En als je kijkt naar het recruitmentproces?
‘Ik denk dat het hele proces redelijk te vergelijken is. Het posten van vacatures, de interviews, de bemiddelende rol die je als recruiter hebt tussen de opdrachtgever en de uitzendkracht komen vrijwel overeen. Het grootse verschil zit hem in de screenings voordat een uitzendkracht kan beginnen, dus de drugstest en de achtergrondchecks.’
‘Communicatie tussen opdrachtgever en uitzendkracht is hier nihil.’
Communicatie tussen de opdrachtgever en de uitzendkracht is hier trouwens nihil. Dit is met name om ‘co-employment’ te voorkomen. Oftewel: een uitzendkracht zal nooit van de opdrachtgever horen dat een opdracht ten einde is gekomen, dat vertelt het uitzendbureau hem of haar. Ook als een opdrachtgever opmerkingen heeft ten aanzien van de productiviteit of kwaliteit, dan zal het uitzendbureau dit met de uitzendkracht bespreken.’
> Welke kanalen en acties zet je hier in om aan de juiste kandidaten te komen?
‘Uiteraard onze eigen website (die vacatures doorlinkt naar honderden jobsites), maar daarnaast ook sociale media (vooral Facebook) en tegenwoordig ook Ziprecruiter, waar voorheen Careerbuilder nummer 1 was. En voor corona gebruikten we ook veel banenbeurzen. Ik ben te lang weg uit Nederland om te aan te kunnen geven of hier verschil in zit.’
