‘The Great Resignation’ is een fenomeen dat de gemoederen blijft bezighouden. De afgelopen maanden nam een recordaantal Amerikanen vrijwillig ontslag, op zoek naar betere arbeidsvoorwaarden. Meer dan 4 miljoen Amerikanen per maand wisselden de afgelopen tijd van baan. Het fenomeen wordt onder meer al in verband gebracht met de oprichting van een vakbond bij nota bene Amazon, notoir tegenstander van vakbonden. Veel bedrijven vrezen dat hun beste mensen weglopen, en dat ze met hoge wervingskosten geconfronteerd worden.
Dat twintigers en dertigers steeds hogere eisen stellen aan hun werkgevers is ook hier te zien.
In Nederland is het nog niet zover. De arbeidsmarktmobiliteit is hier nog steeds laag. En veel signalen dat dit gaat veranderen zijn er ook niet. Maar een aantal elementen van de Amerikaanse trend zijn ook hier te zien. Zoals dat twintigers en dertigers steeds hogere eisen stellen aan hun werkgevers. En zelfs het fenomeen #QuitTok, waarbij mensen opgewekt en enthousiast hun ontslag aankondigen via TikTok. Ook kennen we in Nederland natuurlijk al langer een groot aantal mensen dat besluit voor zichzelf te beginnen.
Maar is dat erg?
Maar de grote vraag is natuurlijk: is dat erg? Moeten organisaties vrezen voor nog grotere wervingsproblemen, als deze trend zich doorzet? Dat valt mogelijk wel mee, schrijft Whitney Johnson, CEO van talentbedrijf Disruption Advisors, en auteur van het boek Smart Growth: How to Grow Your People to Grow Your Company in Harvard Business Review. Sterker nog: The Great Resignation is volgens haar misschien wel een kans om juist méér talent aan te trekken. Mits je als werkgever je voorwaarden maar goed op orde hebt. En werknemers purpose kunt bieden.
‘The Great Resignation is misschien wel een kans om méér talent aan te trekken.’
In de coronatijd hebben veel mensen ‘hun prioriteiten opnieuw geëvalueerd’, stelt ze. Daardoor brengen ze nu veranderingen naar eigen keuze aan: waar te werken en voor wie, waar te wonen, of om terug te keren naar het kantoor of op afstand blijven werken, hoe tegemoet te komen aan de behoeften van kinderen en bejaarde ouders. ‘Als gevolg hiervan zeggen mensen over de hele wereld “nee” tegen hun huidige werksituatie.’
Keerpunt in de geschiedenis
Maar, zo benadrukt ze, er is één ding dat je in deze trend goed moet begrijpen. ‘De meesten van hen stoppen niet zomaar. Ze volgen een droom die ze hebben verfijnd in de tegenspoed van de pandemie. Ze streven ernaar te groeien op manieren die voor hen belangrijk zijn. Ze streven ernaar proactief het leven te maken dat ze willen.’ In plaats van The Great Resignation spreekt ze dan ook liever van ‘de Grote Aspiratie’. De huidige situatie, ontstaan door de onzekerheid van corona, ‘biedt een kans om onze carrière- en levensdoelen opnieuw te bedenken om onze groei te maximaliseren’, zegt ze.
‘We hebben nu te maken de grootste talentpool in beweging in meerdere generaties.’
Ze noemt het zelfs een ‘keerpunt in de geschiedenis’. Maar ook een keerpunt dat organisaties niet alleen hoeven te vrezen, maar ook juist een ongekende kans biedt. ‘Leiders die snel kunnen schakelen om werknemers te ontmoeten waar ze zich bevinden – op zoek naar betekenis, verlangen om te groeien en zowel voor persoonlijke voldoening als voor compensatie willen werken – kunnen profiteren van de grootste talentpool in beweging in meerdere generaties. Organisaties kunnen ook ernaar streven om dit waardevol nieuw talent aan te trekken, in plaats van zich neer te leggen bij verlies.’
