Zelf de wereld rondreizen kan op dit moment moeilijk. Maar er zijn vele Nederlandse recruiters ‘in den vreemde’, die ook kunnen laten zien hoe het er in andere landen aan toe gaat. Wat kunnen we van hen leren? In de rubriek ‘Wereldrecruiter’ stellen we een aantal van hen voor. Deze week: Roland van der Werff, recruiter voor Haystack Recruitment in Vancouver, Canada.
> Hoe ben je in Canada terechtgekomen?
‘Ik heb in 2007 op vakantie in Cuba mijn vriendin ontmoet. Na twee jaar langeafstandsrelatie ben ik in januari 2010 naar Vancouver verhuisd. Ik ben hier nooit meer weggegaan. Inmiddels ben ik getrouwd, heb ik 2 kinderen, en mijn eigen bedrijf.’
> Wat vind je hier het leukst?
‘Vancouver is echt een heel relaxte stad. Vanuit mijn huis zie ik letterlijk de oceaan aan de ene kant en de bergen aan de andere kant. Je kunt hier snowboarden en een terras pakken op dezelfde dag. Mensen zijn erg vriendelijk en het klimaat is mild, eigenlijk hetzelfde als in Nederland.’
‘Als ondernemer heb ik het idee dat er minder regeltjes zijn als in Nederland.’
‘Als ondernemer heb ik het idee dat er minder regeltjes zijn als in Nederland. Een eigen bedrijf starten is hier vrij eenvoudig te doen. Ik kwam naar Vancouver met 6 jaar Nederlandse ervaring als recruiter in de bouwwereld. In 2010 ben ik aangenomen bij een grote landelijke recruiter om hun bouwdivisie op te starten. Als Nederlander en Rotterdammer ben ik vrij direct. Ook heb ik natuurlijk een raar accent, wat me onderscheidt van anderen. Uiteindelijk heeft dit me erg geholpen en heb ik zo ‘naam weten te maken’ in de bouwwereld hier. Na 4.5 jaar mijn netwerk te hebben opgebouwd ben ik 6 jaar geleden mijn eigen bedrijf gestart.’
> Waar zie je de grootste verschillen met Nederland?
‘In eerste instantie wilde ik hier niet in recruitment aan de slag. Ik heb het meerdere jaren in Nederland gedaan en dat was erg cutthroat. Veel concurrentie van andere bureaus, maar ook intern ging het er niet altijd even vriendelijk aan toe. Omdat recruitment het enige op mijn cv was ben ik hier uiteindelijk toch weer in beland.’
‘Met mijn Rotterdamse directheid en ‘Nederlandse recruitmenttraining’ stak ik hier al snel boven het maaiveld uit.’
‘Met name de eerste jaren was het een verademing hoe men hier met elkaar omging. In het begin was er minder concurrentie in de bouwwereld en collega’s gunnen elkaar succes. Met mijn Rotterdamse directheid en ‘Nederlandse recruitmenttraining’ stak ik daarom ook al snel boven het maaiveld uit.’
> En hoe verschilt de arbeidsmarkt hier?
‘Groot verschil is dat de werknemer hier veel minder beschermd is. Een werkgever kan je in principe altijd “two weeks notice“ geven en dan is het einde verhaal. Ik heb er zelf geen last van. Mijn klanten betalen een eenmalige finders fee. De fees zijn een percentage van de kandidaat zijn jaarsalaris. Al mijn functies zijn senior level en daarom zijn de fees vrij hoog.’
> Welke kanalen zet je hier in om aan de juiste kandidaten te komen?
‘Net zoals in Nederland heb je hier de jobboards voor vacatures. Maar omdat ik erg gespecialiseerd ben, vind ik mijn kandidaten voornamelijk via mijn netwerk en door zelf actief te headhunten. Canadezen zijn erg actief op LinkedIn, al heeft Nederland daar geloof ik de laatste jaren ook wel een inhaalslag in gemaakt.’
> Welk van de twee landen is het verst ontwikkeld op recruitmentgebied?
‘Toen ik hier in 2010 begon, was recruitment in Nederland wat verder ontwikkeld dan in Canada. Hier stond het nog iets meer in de kinderschoenen. Dat was alleen al te merken aan het feit dat er veel generalisten waren, maar weinig gespecialiseerde recruiters.’
‘Ik denk dat we hier onderhand wel gelijkwaardig zijn aan de Nederlandse recruitmentindustrie.’
‘Ik ben van de gedachte dat als je succesvol wilt zijn in recruitment dat je dan een specialisatie moet kiezen en daar alles vanaf moet willen weten. Zo is iedereen die je spreekt verweven met je vakgebied en pluk je daar op langere termijn de vruchten van. Dat was in het begin hier niet het geval. We zijn nu 11 jaar verder en recruitment heeft hier niet stilgestaan. Ik denk dat we onderhand wel gelijkwaardig zijn aan de Nederlandse recruitmentindustrie.’
