Recruiters zijn net mensen. En mensen houden van patronen. We scannen snel, vullen aan, herkennen – en vergeten soms dat wat bekend lijkt, niet per se begrepen is. Toen ik laatst de uitspraak van Epicurus las – ‘Je kunt niet iets leren wat je al denkt te kunnen’ – dacht ik meteen aan recruitment. Want hoe vaak geloven we niet dat we al weten hoe het zit?
Grootste recruitmentrisico is niet een gebrek aan kennis, maar het overschatten ervan.
We dénken te weten wat een ‘goede kandidaat’ is. We dénken te weten wat een hiring manager bedoelt. En we dénken te weten waarom iemand ‘niet past’. Juist dat denken zit ons in de weg. Het grootste risico voor recruiters is niet een gebrek aan kennis, maar het overschatten ervan. Met name geldt dit voor senioriteit. Hoe meer ervaring, hoe meer overschatting!
Onderzoeken en dóórvragen
We bouwen op ervaring, op buikgevoel, op eerdere plaatsingen. En dat is waardevol – maar het wordt gevaarlijk als het de nieuwsgierigheid vervangt. Want de kandidaat van nu is niet de kandidaat van toen. De markt van Q2 is niet die van Q1. En ‘cultural fit’ is geen synoniem voor ‘lijkt op de vorige.’
‘Cultural fit’ is geen synoniem voor: ‘lijkt op de vorige.’
Recruitment vraagt om een open houding. Een bereidheid om te twijfelen. Om te onderzoeken. Om dóór te vragen, juist als je denkt het al te snappen. Dus misschien is deze woensdag een goed moment om even stil te staan. Waar vul jij (te) snel iets in? Wat zou je vandaag kunnen ontdekken als je jezelf toestaat het níét al te weten? Want pas als je erkent dat je nog kunt leren, gaat de deur echt open.
Over de auteur
Wim van den Nobelen is adviseur en investeerder in recruitmentbedrijven, ambassadeur voor Guruz en blogger. Hij schrijft voor Werf& de Wim op woensdag. Elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek, artikel of interview van hem.
Lees ook:
- Wim op woensdag: Waarom salaris noemen een no-brainer is
- Wie zwijgt over salaris, verliest de strijd om talent
- Hoe word je recruiter of choice?
- Lees alles van Wim
