Misschien komt het omdat ik ouder word, maar de tijd lijkt steeds sneller te gaan. Jaren lijken maanden, maanden weken en weken uren. Voor mijn gevoel ben ik vorige week naar Zeeland verhuisd en afgelopen weekend getrouwd. Beide zijn inmiddels een decennium geleden!
Mijn werkdag danst op een ritme van taken.
Ik leef op de tijd. Vrijwel elke dag sta ik op omdat de wekker gaat. Ik weet exact hoe lang het duurt om ontbijt te maken en hoe lang ik nodig heb om me te douchen en aan te kleden. Mijn agenda begint vrijwel altijd met dezelfde meeting. Mijn werkdag danst op een ritme van taken. Het weekend biedt iets meer flexibiliteit, maar ook daar is vrijwel alles gepland. Klinkt saai? Ik voel me er bijzonder prettig bij. Tijd leidt mijn leven. En omdat ik het gevoel heb hier zelf invulling aan te kunnen geven is dat prima.
86.400 seconden per dag
Helaas duren dagen slechts 24 uur. Met in ieder uur 60 minuten en daarin weer 60 seconden. Dat maakt 86.400 seconden per dag. Zo bekeken een karrenvracht aan tijd. Helemaal als je beseft dat ieder mens in een fractie van een seconde (<70 milliseconden) cruciale emoties laat zien door micro-expressies (zeer korte, onvrijwillige gezichtsuitdrukkingen). Alle mensen wereldwijd, ongeacht achtergrond, cultuur, geloof, geaardheid of ras hebben meerdere dezelfde micro-expressies. De 7 universele emoties zijn: woede, angst, blijdschap, minachting, verbazing, verdriet en afschuw. Dit waarnemen vergt veel training. De uitdrukking is namelijk minder dan 70 milliseconden zichtbaar. Ter vergelijking: Usain Bolt loopt de 100 meter in 9.580 milliseconden, en dat is ruim 136 keer zoveel!
Als mens neem ik vaak genoeg beslissingen in een split second. Remmen voor een vrachtwagen. Niet oversteken bij een zebrapad en het kopje pakken wat van tafel dreigt te vallen. Met kandidaten is dat anders. Ik neig hier naar weloverwogen keuzes, die uiteindelijk de juiste kandidaat oplevert. Toch?
Beschermen tegen blijdschap?
Of toch niet? Iedereen kent het onderbuikgevoel. Het voelt niet goed, maar je kunt het niet adresseren. Vrijwel iedereen neemt micro-expressies waar, maar alleen getrainde ogen herkennen de juiste emotie. Zo liggen de micro-expressie van woede en angst heel dicht bij elkaar, waardoor ons ‘onderbuikgevoel’ het verkeerde signaal kan krijgen. Hier baseren we echter wel onze mening op en doen hiermee onszelf en anderen tekort.
Omdat we enkel negatieve emoties (onbewust) waarnemen, nemen we vaak de verkeerde afslag.
Is dit een aanbeveling voor iedereen om je te verdiepen in micro-expressies? Mijn split second-gevoel zegt: ja. Ik weet alleen ook: het gaat je miljoenen seconden kosten. Enige bewustwording hiervan doet gelukkig al wonderen. Waarom? Uit onderzoek blijkt namelijk dat we vrijwel enkel in staat zijn om de negatieve micro-expressies te ’voelen’! Onze intuïtie, of hoe je het wil: onderbuikgevoel, neemt ons namelijk wel in bescherming, maar tegen blijdschap hoef je niet beschermd te worden. Anders gezegd, onze intuïtie stuurt ons in een split second heel duidelijk één kant op. En omdat we enkel de negatieve emoties (onbewust) waarnemen en deze dan ook meestal verkeerd interpreteren, nemen we de verkeerde afslag en gaan we zo tegen het verkeer in.
Wim van den Nobelen is Recruiter Finance bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Regelmatig vind je hier op woensdag een blog, onderzoek of artikel van hem.
Lees ook:
Lees alles van Wim
