Een afwijzing krijgen omdat je ‘overgekwalificeerd’ bent, het schijnt nog steeds veel voor te komen. Er zit natuurlijk ook een zekere logica in (zelfs als je het als kandidaat niet ermee eens bent): recruiters en hiring managers moeten verschillende dingen afwegen, en de waarschijnlijkheid dat de kandidaat het zal volhouden en lang zal blijven hoort daar zeker bij. Als mensen zoveel kwalificaties hebben dat ze zich waarschijnlijk snel gaan vervelen of dat de concurrentie hen vaak zal benaderen, is het niet gek om voor een andere kandidaat te kiezen.
Een afwijzing omdat je ‘overgekwalificeerd’ bent, het schijnt nog veel voor te komen.
Het probleem is echter dat overgekwalificeerd zijn heel anders wordt bekeken bij vrouwelijke dan mannelijke kandidaten, blijkt uit onderzoek van Elizabeth Lauren Campbell (Rady School of Management van de Universiteit van Californië in San Diego) en Oliver Hahl (Tepper School of Business van Carnegie Mellon University). De twee maakten een reeks cv’s met stereotiepe mannelijke en vrouwelijke namen, maar verder identieke kwalificaties. De ene set mannelijke en vrouwelijke cv’s kreeg kwalificaties waardoor ze zeer geschikt waren voor een specifieke functiebeschrijving, terwijl de andere set er ‘overgekwalificeerd’ uitzag voor de rol. De onderzoekers vroegen recruiters en hiring managers vervolgens om de geschiktheid van kandidaten voor de baan te beoordelen.
Man eerder afgewezen
De resultaten, gepubliceerd in Organization Science, toonden aan dat mannelijke cv’s in de groep die was ‘overgekwalificeerd’ vaker werden afgewezen dan de vrouwelijke cv’s in dezelfde groep. De wervingsmanagers in het onderzoek waren daarentegen mínder geneigd om gekwalificeerde vrouwen aan te nemen dan gekwalificeerde mannen. Het omgekeerde gold dus voor de kandidaten die waren overgekwalificeerd.
‘Bij vrouwen zien managers overkwalificatie juist als teken dat ze enthousiast zijn.’
Goed, vrouwen met meer kwalificaties dan voor de functie vereist maken dus meer kans. Maar is dit wel goed nieuws? Niet echt, schrijft Carrie Webber op Quartz. ‘Ten eerste houdt het in dat mannen gewoon gekwalificeerd moeten zijn om dezelfde baan te krijgen, terwijl vrouwen nog steeds iets extra’s nodig hebben. Maar het andere probleem is de redenering van de managers achter hun besluitvorming. Als een mannelijke kandidaat overgekwalificeerd is, gaan ze er blijkbaar vanuit dat hij toegewijd is aan zijn carrière, maar dat hij niet toegewijd zal zijn aan het bedrijf waar hij wil komen werken. Ze denken dat hij ‘te goed’ is voor de baan en al snel vertrekken. Bij vrouwen zagen de managers overkwalificatie juist andersom. Hier zagen ze het als een teken van enthousiasme over het werk en dat ze eerder eraan zullen vasthouden.’
Ontsnappen aan discriminatie
De onderzoekers (die hiernaar al eerder een studie deden) legden ook nog twee open vragen voor aan de respondenten. Daarin bleken de recruiters en hiring managers de sollicitaties van overgekwalificeerde vrouwen op een bijzondere manier te ‘rationaliseren’. De respondenten zeiden namelijk te veronderstellen dat de vrouwen probeerden te ontsnappen aan genderdiscriminatie bij een vorige baan. Ook zeiden ze te geloven dat vrouwen relaties meer waarderen. Daarom dachten ze dat vrouwen minder snel het bedrijf zullen verlaten zodra er iets beters langskomt.
‘Vrouwen moeten nog steeds meer investeren, om simpelweg te bewijzen dat ze gelijk zijn.’
Als het ging om gekwalificeerde kandidaten, gingen de managers ervan uit dat mannen meer toegewijd zijn aan hun algemene loopbaan dan vrouwen met identieke cv’s. ‘Nog een bewijs dat vrouwen, om simpelweg te bewijzen dat ze gelijk zijn, nog steeds meer moeten investeren en harder moeten werken dan hun mannelijke tegenhangers’, aldus Webber.
