Een ware omslag op de hele arbeidsmarkt. En dat compleet ‘overnight’. Dat ziet Erik Hollander, een van de directeuren van Sterksen, momenteel gebeuren. Het recruitmentbureau in functies binnen IT en Technology, en voor complexe functies op management- en directieniveau, ziet nu geregeld een kandidaat afhaken, zelfs als hij of zij al vergevorderd in een procedure zit. ‘En vrij massaal’, aldus Hollander. ‘Ze durven het nu toch niet aan.’
Zelfs als de klant gezegd heeft een uitzondering te willen maken, en deze kandidaat toch héél graag te willen binnenhalen, óók in onzekere tijden? Ja, zelfs dan nog, ziet Hollander. ‘Het is bizar en ongekend. Ik trek wel de parallel met het hamsteren. Er is collectief iets geknakt in ons hoofd. De mindset is nu: brace yourself. Tot dit allemaal voorbij is doen we als kandidaat even helemaal niets en blijven we zo comfortabel mogelijk in onze huidige positie zitten. Dan weten we in elk geval wat we hebben.’
Het moment van collectief knakken
Ook het moment waarop dat ‘collectief knakken’ in het hoofd gebeurde, kan Hollander wel aanwijzen. ‘Dat was donderdagmiddag, ten tijde van de eerste persconferentie van het kabinet.’ Bij Talent Acquisition Live in Amsterdam zaten op dat moment nog gewoon een dikke 150 man in een zaal, maar tegelijk werd Nederland verteld dat evenementen van meer dan 100 mensen geen doorgang meer mochten vinden, en dat we voortaan meer afstand van elkaar moesten houden.
‘Tot donderdag was er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. Nu hangen we allemaal aan de noodrem.’
‘Eigenlijk is deze crisis uit het niets komen opdagen’, blikt Hollander terug. ‘Tot donderdag was er min of meer nog geen vuiltje aan de lucht. Maar nu hangen we ineens met z’n allen aan de noodrem. Dit zou mijn derde crisis zijn. Ik heb de internetcrisis doorstaan, en de financiële crisis. Maar deze crisis is echt ongekend, zoiets als dit heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Vanuit de vijfde versnelling, net niet in z’n achteruit, maar wel naar vrijwel helemaal niets…’
Beginnend ondernemers durven ook niet meer
Naast afhakende kandidaten ziet Hollander ook een tweede fenomeen ineens sterk opduiken. ‘Tot aan vorige week zagen we nog een hoge mutatie naar zelfstandig ondernemerschap. Veel mensen besloten eigen baas te willen zijn, en vroegen ons om hen te helpen met hun eerste opdracht. Maar die zeggen nu allemaal: ik aanvaard even geen opdracht, want als de klant volgende week de opdracht niet verlengt, heb ik helemaal niets meer. Ze hebben bijna altijd ook recht op WW. Daar kiezen ze nu liever voor, omdat dat meer zekerheid biedt.’
‘Veel mensen die zelfstandig ondernemer wilden worden, kiezen nu liever voor WW dan voor een opdracht.’
Natuurlijk ziet Hollander ook aan de klantenkant wel paniek ontstaan. ‘Er zijn klanten die strategisch kijken, en kandidaten graag in hun ‘bakje’ houden, voor als het straks weer beter gaat. De schaarste is immers niet zomaar weg. Maar er is ook een heel grote groep klanten die alle bestaande wervingsprocedures nu om zeep aan het helpen is. Ook daar zien we grote klappen plaatsvinden. Maar dat gebeurt in bijna elke crisis wel. Dat we nu zelfs op ultiem schaarse functies, zelfs als de klant wél door wil, kandidaten hebben die zeggen: ‘we durven het toch niet aan’, dát is voor mij wel nieuw. En het meest bijzondere.’
Dat kandidaten nu uit vrees handelen, en daarom liever op hun plek blijven zitten, dat lijkt wel een nieuw fenomeen.
Ghosting door kandidaten kwam al wel langer voor op de arbeidsmarkt. Sterker nog: de laatste maanden en jaren was het zelfs een flinke trend. Maar vaak was er dan een ander aanbod dat voor de kandidaat nóg beter uitpakte, of de organisatie had het er min of meer zelf naar gemaakt. Dat kandidaten nu uit vrees handelen, en daarom liever op hun plek blijven zitten, dat lijkt inderdaad wel een nieuw fenomeen.
Herkenbaar verhaal? Deel je ervaring hieronder in de comments, of met de redactie.
