Goede voornemens horen bij het nieuwe jaar. Reken jij volgend jaar af met deze 7 hoofdzonden van recruitment?
Ze staan los van trends, deadlines en houdbaarheid. Vrijwel iedereen heeft ze. Toch zijn ze stuk voor stuk uniek. En ook als je roept dat je er niet (meer) aan doet, heb je ze: goede voornemens. Volhouden blijft een dingetje, tenzij… je je oprecht durft te verdiepen in je eigen aandachtspunten en in die van een ander.
‘Ik kan het niet alleen’
‘Ik kan het niet alleen’, hoor ik je nu denken. Dat hoeft gelukkig ook niet, want samen bereik je het meest. Ontdek de influencer in jezelf en vul die ruimte tussen erkennen en hanteren met persoonlijke inzichten. Of je je nu bevindt aan klant-, bureau- of kandidaatzijde, er zijn altijd plussen om te koesteren en itsy-bitsy-teenie-weenie-puntjes om mee aan de slag te gaan. Was je nog niet helemaal zover? Hier volgt een stukje inspiratie op basis van de 7 hoofdzonden.
#1. Hoogmoed (hallóó, HR-lead!)
Nee, natuurlijk voel je je niet aangesproken, maar ik bedoel toch echt jou, HR-Lead. Jij die het niet nodig vindt om een vlotte inhoudelijke reactie of terugkoppeling te geven, terwijl jouw recruiter voor je rent nog voordat je hem of haar geroepen hebt. Sterker nog, die recruiter van jou werkt zich uit de naad om voor jou de allerbeste kandidaten te selecteren en toch heb jij het nog steeds over cv’s in plaats van mensen. Wat vind jij hier zélf nu eigenlijk van, als mens?
#2. Hebzucht (hallóó, drammerige kandidaat!)
Yep, ik heb het tegen jou, kandidaat die nét niet helemaal aan het wensprofiel van de klant voldoet, maar in wie een die-hard-recruiter potentie ziet, zodat hij/zij voor jou heel wat lobbywerk verricht. Wat je drommels goed weet. Toch aanvaard je de unieke uitnodiging van de opdrachtgever met een bepaalde vanzelfsprekendheid en overspeel je je hand door het vaststaande startsalaris op een drammerige manier ter discussie te stellen. Waarom, waarom toch?
#3. Wellust (hallóó, vrijpostige kandidaat!)
#Shoutout aan al diegenen die denken dat vrijpostig gedrag tijdens een sollicitatiegesprek iets oplevert dan wel compenseert. Je zou ze de kost moeten geven. Denk aan het dragen (of weglaten) van bepaalde kledingstukken, maar ook aan het maken van dubbelzinnige toespelingen. Kom op nou, welk deel van not done heb je niet begrepen?
#4. Jaloezie (hallóó, kortetermijnrecruiter!)
Deze is voor alle zusters en broeders recruiters / sourcers / consultants en andere collega’s die het persoonlijke gewin niet alleen stellen boven het gezamenlijke doel, maar zelfs boven de intrinsieke missie: de juiste kandidaat op de juiste plek. Nooit van langetermijndenken gehoord?
#5. Gulzigheid (hallóó, onmatige hiring manager!)
Hallóó, hiring manager die continu op de knop ‘méér cv’s’ drukt! Sommigen van jullie spannen echt de kroon en hebben sweet–cherry-picking tot kunst verheven. In het kwadraat. Gewoon, omdat het kan. Maar toch vraag ik me af: vanwaar die voorkeur van kwantiteit boven kwaliteit?
#6. Woede (hallóó, scheldende afgewezene!)
Je hoeft geen psycholoog te zijn om te weten dat wraak, woede of boosheid doorgaans een symptoom vormen van iets dieper liggends als angst, teleurstelling of onmacht. Niets is dan makkelijker dan naar een ander te wijzen, ook al weet je dat je er niets mee opschiet. Dus, afgewezen kandidaat die een willekeurige consultant de huid vol scheldt, bedreigt of zelfs een klacht tegen de bemiddelingsorganisatie indient, hier is een tip voor jou: wát houdt je tegen om te vragen wat je een volgende keer beter kunt doen?
#7. Luiheid (hallóó, werkzoekende!)
‘Mijn gegevens zijn bekend bij jullie, maar jullie doen er niets mee.’ Menig recruiter weet welke wending het gesprek gaat nemen zodra deze boodschap over de schutting wordt gegooid. Enerzijds valt er bij heel wat bedrijven nog wel wat te finetunen wat betreft de opvolging van (open) sollicitaties, leads en referrals. Anderzijds: als werkzoekende moet je toch echt zélf aan die vacaturebel blijven trekken. Want: wie anders?
Vertrouwen komt te voet en gaat te paard
Waar vraag en aanbod elkaar eigenlijk zouden moeten vinden, willen die elkaar nog wel eens mislopen. Herkenbaar? Niets menselijks is ons als recruitmentprofessionals vreemd. Reden te meer dus om actief met elkaar in gesprek te blijven. Zodat we op basis van voortschrijdend (zelf)inzicht grip houden op de vertrouwensband. Werken aan wederzijds vertrouwen, aan een half woord genoeg hebben, elkaar op voorhand verrassen… Klinkt dit als een recept voor happily ever after? Mooi, dat is ook precies de bedoeling!
Dit blog is geschreven door Deborah Pluijmaekers, werkzaam als recruitment marketeer bij Brunel. Naar eigen zeggen niet alleen tijdens kantooruren; navigeren tussen vraag en aanbod is immers een continu proces.
