Wim op Woensdag: is druk zijn een ziekte, of meer een verslaving?

Gisteren was ik op pad. Wat klanten bezoeken en tijdens het autorijden mensen bellen. Nu heb ik geen hekel aan autorijden, zolang het maar niet te druk is. In de file staan haat ik namelijk wel. Dit is voor mij zo’n beetje de domste tijdsbesteding die er bestaat. Per voorkeur reis ik met de trein. Natuurlijk heb ik dan wel eens vertraging en moet ik bij het station zien te komen, maar ik kan dan tenminste rustig werken aan blogs waarin ik aangeef een hekel te hebben aan files.

Sorry, ik had je eerder terug moeten bellen, maar je kent het: drukdrukdruk.

Wat mij opviel bij de vele telefoontjes in de auto was hoe druk iedereen het heeft. Kandidaten. Recruiters. Hiring managers. Iedereen. Sorry, ik had je eerder terug moeten bellen, maar je snapt het wel: drukdrukdruk. Begin van het jaar hè, je kent het wel! Kan ik je vanavond bellen? Het komt nu even niet uit, even heel druk.

Wat is dat toch met al die drukte?

Ik word gek van iedereen die zo druk is. Wat is er toch met al die drukte? Hebben ze zoveel te doen? Of máken ze zich druk? Is het normaal om te zeggen dat je het druk hebt? Is dit de standaard geworden? Druk met wat eigenlijk? Werk? Vrienden? Familie? Met sociale media checken en likes tellen? Of druk met Netflixen? Druk zijn, het lijkt wel een ziekte. Of is het meer een verslaving? Is het ‘ik ben druk, dus ik ben belangrijk’?

Uit onderzoek blijkt dat we meer dan 500 keer per dag gestoord worden.

Als je niet druk bent, lijk je niet mee te tellen. We zijn 24 uur per dag online, pakken meer dan 100 keer per dag onze telefoon op om te kijken of we weer een nieuw bericht hebben ontvangen. Uit onderzoek blijkt dat we meer dan 500 keer per dag gestoord worden. Ja, meer dan 500 keer! En nee, dat komt niet alleen door anderen. Sterker, het grootste deel komt op jouw eigen conto. Ben je net lekker bezig, schiet er door je hoofd dat je de auto nog moet laten keuren. Dat je de verjaardag van je moeder niet moet vergeten. Dat je jouw vrienden nog moet appen over de plannen voor het weekend. Een grotere stoorzender dan jezelf bestaat er niet. Geen wonder dat we allemaal zo druk zijn. Druk met afgeleid worden door onszelf.

Overal notificaties, gek word ik ervan

Voor mij geldt dat overigens net zo. Gek word ik ervan. Overal krijg ik notificaties van. WhatsApp, mail, herinneringen, mijn agenda. Maar met welk doel? Om niet aan mijn werk toe te komen, maar om afgeleid te worden door onbenullige zaken die absoluut geen urgentie hebben? Ik ben er klaar mee. Tijd voor een schoonmaak. Facebook van mijn telefoon. Instagram ook. Notificaties uit, alleen nog bij WhatsApp en herinneringen. Want als recruiter wil je, nee, moet je wel bereikbaar zijn. Ook in de avonduren.

Druk zijn is ook een keuze. Het is niet cool. Het is een egokwestie.

En daar zit dan natuurlijk de crux. Recruiters zijn massaal druk, maar niet bereikbaar. Dagelijkse kost toch? Stop ermee. Zet Netflix uit, en zet je telefoon aan. Stop met kijken, start met praten. Gebruik de telefoon waar deze voor bedoeld is: bel kandidaten. Druk zijn is de standaard. Maar druk zijn is ook een keuze. Het is gedrag. En gedrag kun je aanpassen. Druk zijn is niet cool. Het is een egokwestie. Daarom stop ik ermee. Alleen nog even snel deze blog schrijven, voor de deadline. Nog even druk dus. Maar morgen is het tijd voor BBDN. Being busy doing nothing…

Wim van den Nobelen is Recruiter Finance bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Regelmatig vind je hier op woensdag een blog, onderzoek of artikel van hem.