Van de Nederlandse bevolking is naar schatting 5 procent workaholic. Dat blijkt uit onderzoek van de Universiteit Utrecht. Door de 24-uurs economie en de digitalisering van de maatschappij lopen steeds meer werknemers het gevaar overwerkt te raken. Bekijk ook de bijbehorende videoreportage.
Volgens klinisch psycholoog Corine van Wijhe, die promoveert op het onderwerp ‘Workaholisme’, wordt werkverslaving enerzijds gekenmerkt door excessief werken en anderzijds door dwangmatig werken.
Meer uren maken dan de werkgever vraagt
Excessieve werkers zijn met name fysiek bezig met werk en maken meer uren dan door de werkgever gevraagd wordt. Dwangmatige werkers komen in hun vrije tijd niet los van gedachten aan hun werk, en zijn met name mentaal bezet. Werkverslaafden werken dus extreem veel en voelen continu een innerlijke drang om hard te werken. Persoonlijke aanleg kan daarbij een rol spelen, zegt Van Wijhe.
Een typische werkverslaafde heeft bijvoorbeeld moeite met delegeren, is perfectionistisch en wil tot in uitersten de controle behouden. Vaak is hij of zij daarbij geobsedeerd door slechts één doel; het werk af krijgen.
Risicogroepen
Professor Toon Taris, arbeidspsycholoog en werkzaam bij de Universiteit Utrecht, onderscheidt twee typen werkverslaafden. Enerzijds zijn er de medewerkers die extreem hard werken omdat het van anderen (zoals de werkgever) moet. Anderzijds zijn er de bevlogen medewerkers die heel hard werken omdat zij het zelf willen, bijvoorbeeld omdat ze het werk leuk vinden.
Personen die tot deze laatste groep behoren zijn volgens Taris veel minder duidelijk potentiële slachtoffers van ‘workaholisme’. Zij voelen zich beter en zijn minder vaak ziek dan medewerkers die door negatieve druk teveel hooi op hun vork hebben. Die groep is volgens professor Taris eerder geneigd slachtoffer te worden van een werkverslaving.
Ziekteverzuim
Omdat werkverslaafden niet de tijd nemen om te herstellen van hun werk raken ze op langere termijn uitgeput. Door de continue drang om te werken slapen ze weinig, worden moe, en doordat workaholics maar blijven doorgaan en hun grenzen overschrijden neemt het risico op stressziekten zoals overspannenheid en burn-out steeds verder toe.
Werkverslaving is dus ook een probleem voor werkgevers. Uit onderzoek van TNO blijkt dat ongeveer 22 procent van het ziekteverzuim werkgerelateerd is, ofwel dat ongeveer een vijfde van alle ziektegevallen aan werk te wijten is.
Goede voorbeeld geven
Oplossingen liggen volgens de onderzoekers met name bij de werkgevers. Die kunnen werkverslaving voorkomen door een werkcultuur te creëren waarin een duidelijke balans bestaat tussen werk en privé.
Ook is het van belang dat werkgevers het goede voorbeeld geven en ‘slecht’ gedrag (zoals extreem veel overwerken) verbeteren, en dit dus niet belonen. Hierdoor lopen werknemers minder kans toe te geven aan ofwel hun persoonlijke aanleg voor werkverslaving, danwel aan verkeerd aangeleerd gedrag.
Reportage
In onderstaande video komen Corine van Wijhe en Toon Taris aan het woord over het onderzoek.
Bron: NU.nl