Wim op woensdag: Hoe ga je om met de permanente (dis)balans in recruitment?

Van sterrenbeeld ben ik Weegschaal. Geboren op 30 september in het Jaar van de Haan. Nu hecht ik weinig waarde aan horoscopen, maar zoals de natuurkundige Niels Bohr zei: ‘Natuurlijk geloof ik niet in hoefijzers boven de deur, maar men heeft mij verzekerd dat hoefijzers ook werken, zelfs als men niet meer in hen gelooft.’

‘Recruiters zijn per definitie goede weegschalen.’

Ik ben dus weegschaal. En nu denk ik dat recruiters uitermate goede weegschalen zijn. Of dat andersom ook zo geldt weet ik niet. Dat laat ik aan anderen over. Maar recruiters zijn dus per definitie goede weegschalen. Altijd op zoek naar de balans. Die ze echter nooit bereiken.

Geen glazen bol

Ons vak wordt gekenmerkt door een nooit aflatende disbalans. Of het werven is lastig, of het selecteren. Zelden tot nooit zijn beide eenvoudig. Laten we eens kijken naar de huidige arbeidsmarkt. Er is momenteel (zeer) veel vraag naar arbeid. Het aanbod is laag, mede door de vergrijzing, maar ook vanwege een lage instroom. Dubbelop problemen, met een overspannen arbeidsmarkt als resultaat.

Gaat dit de komende jaren veranderen? Ik heb geen glazen bol en doe niet aan kaartleggen. Maar kenners stellen dat dit zeker tot 2030 niet verandert. Een nieuwe kredietcrisis, klappende internetbubbel, of nog heftigere coronavariant kan dit alles natuurlijk in de war schoppen. Maar als recruiter kijk je dan toch vooral naar de cijfers. Terug naar de schaarste. Een tekort aan mensen. Werven is dan cruciaal, waar selecteren bijna overbodig wordt. De recruitment-balans slaat door naar links.

Kennis is macht

Kijken we naar de kredietcrisis van 2008, dan zagen we toen juist een omgekeerde situatie. Er was weinig vraag naar personeel, en het aanbod was overweldigend. Post and pray was dagelijkse kost. Je mailbox stroomde over en je kon alle pijlen richten op de selectie van de juiste kandidaat. De weegschaal sloeg door naar rechts. Er is dus nooit sprake van evenwicht.

Of jouw personeelsbehoefte groot of klein is; zorg dat je altijd werft.

Wat kun je hier nu mee? Kennis is macht, zullen we maar zeggen. Als je weet dat óf het werven óf het selecteren lastig is, kun je hier prima beleid op maken. Of jouw personeelsbehoefte groot of klein is; zorg dat je altijd werft. Dat hoeft niet door altijd een vacature online te zetten. Je geloofwaardigheid neemt hier niet mee toe. Reserveer liever als recruiter of manager maandelijks, of beter nog: wekelijks, een half uurtje om potentiële medewerkers te benaderen. Nodig ze eens uit voor koffie, een meeloop-/open dag of event. Al zijn het studenten die pas over jaren interessant zijn. Voor je het weet ben je weer aan het werven voor een onmogelijk in te vullen positie en moet je dure bureaus inschakelen die door de jaren heen deze contacten wél warm hebben gehouden….

Over de auteur

wim van den nobelen is er maar druk mee eenrichtingsverkeer loont de investering in recruitmentWim van den Nobelen is recruiter salarisadministratie bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Op elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek of artikel van hem.

Lees ook:

 

Onderzoek: werkgevers beseffen steeds beter belang diversiteit

Bijna 2 op de 3 Nederlandse werknemers én werkgevers is het erover eens: ook anno 2021 vormt discriminatie op het werk nog steeds een probleem. Maar tegelijkertijd groeit de bereidheid er iets aan te doen, zo blijkt uit de zogeheten Discriminatie Arbeidsmonitor. In de afgelopen 3 jaar stond het thema bij iets meer dan 60% van de werkgevers hoog op de agenda, nu is dat gestegen naar 71%. ‘Werkgevers beseffen steeds beter dat diversiteit steeds belangrijker wordt’, aldus Sharita Boon, commercieel directeur bij DPG Recruitment / Nationale Vacaturebank, dat het onderzoek liet uitvoeren.

‘Organisaties moeten beseffen dat zij cruciaal zijn om diversiteit te bevorderen.’

Dat besef heeft overigens nog lang niet altijd geleid tot specifiek beleid. Maar net de helft van de werkgevers heeft een diversiteitsbeleid, meldt het onderzoek ook. Dat mag nog wel iets toenemen, vindt Boon. ‘Om voor verandering te zorgen is het essentieel dat organisaties beseffen dat zij een cruciale schakel zijn om discriminatie terug te dringen en actie ondernemen om diversiteit te bevorderen. Niet alleen in woorden, maar ook in daden.’

Leeftijd, geslacht of afkomst?

Voor het onderzoek werden door online veldwerkbureau Panel Inzicht zo’n 2.000 respondenten ondervraagd. Hieruit blijkt dat voor werkgevers ‘diversiteit’ vooral te maken heeft met leeftijd en geslacht (42%), terwijl werknemers bij dit begrip eerder denken aan afkomst (47%). En weinig verwonderlijk: mensen met een Turkse, Marokkaanse, Surinaamse of Antilliaanse achtergrond vinden diversiteit op basis van afkomst het belangrijkst (61%). Dat is bijna dubbel zo veel als voor medewerkers met een Nederlandse achtergrond (36%).

Werkgevers beseffen overigens steeds vaker hun rol in diversiteit. In 2020 erkende bijvoorbeeld nog ‘maar’ 43% van de werkgevers discriminatie als een probleem, dat is nu 64%. Dat lijkt ook te maken te hebben met een veranderende arbeidsmarkt: 12% van de respondenten in het onderzoek zegt bewust níet te solliciteren bij organisaties zonder diversiteitsbeleid. En dat betreft vooral jongeren: bijna een kwart van deze respondenten valt binnen de leeftijdscategorie 18 tot 34 jaar. ‘Bedrijven moeten meer doen om kandidaten eerlijke kansen in het wervingsproces te geven’, concludeert Boon dan ook. 

Het begint al bij de sollicitatiebrief

Als het om discriminatie gaat, ligt de focus sowieso sterk op recruitment, blijkt uit het onderzoek. Ruim 1 op de 3 werknemers zegt in het sollicitatieproces wel eens gedacht te hebben dat zij op iets anders werden beoordeeld dan hun werkervaring, opleiding of competenties, maar juist op hun leeftijd (46%) of uiterlijke kenmerken (29%). Van de Nederlanders met een Turkse, Marokkaanse, Surinaamse of Antilliaanse achtergrond, heeft 39% de ervaring dat ze werden beoordeeld op afkomst. Op grond van seksuele voorkeur zeggen 4 keer zoveel mannen als vrouwen hier nadeel van hebben ondervonden in het recruitmentproces.

DPG probeert het probleem onder meer aan te pakken met een meldpunt voor discriminerende vacatures.

Volgens Boon is een belangrijke eerste stap meer bewustwording en verantwoordelijkheid rondom discriminatie binnen organisaties. ‘Werkgevers horen medewerkers een sociale en veilige werkomgeving te bieden. En daarbinnen is geen ruimte voor discriminatie.’ Met name onder jongeren speelt dit sterk, merkt ze. ‘Ook wij proberen verder daaraan bij te dragen. Door onderzoeken uit te voeren, webinars voor werkgevers te geven en via een online meldpunt voor discriminerende vacatures’, aldus Boon.

diversiteit beseffen dus

Dit ‘meldpunt’ voor discriminerende vacatures is sinds 15 april te vinden rechts onderin bij elke vacature op de site:

Het meldpunt levert gemiddeld zo’n 150 meldingen per maand op, aldus DPG-woordvoerder Kayleigh Groenendijk. Dit gebeurt vooral op het gebied van (vermeende) discriminatie op grond van leeftijd, geslacht en afkomst. ‘Maar we zien ook dat niet alle meldingen gegrond zijn. Een grove inschattig van gegrond versus niet gegrond is 60/40. Maar dit laat dus zien dat mensen er wel bewust mee bezig zijn en dat er nog veel winst te behalen is.’

Behoefte aan bewustwording

Volgens het onderzoek van DPG Recruitment heeft 65 procent van de werkgevers én werknemers behoefte aan meer bewustwording en kennis rond het thema. Diversiteit gaat dan ook wel verder dan alleen het werving- en selectieproces verbeteren, zegt VU-hoogleraar Diversiteit en Integratie Halleh Ghorashi op nu.nl. ‘Je kunt wel meer verschillende mensen binnenhalen in je organisatie. Maar als je structureel niets verandert, dan gaan ze uiteindelijk weer weg omdat ze zich bijvoorbeeld buitengesloten voelen. Diversiteit moet hand in hand gaan met inclusieve structuren.’

Lees ook

Bedreigt ‘Open Hiring’ (straks) de rol van de recruiter?

Met zelfs recente aandacht van Nieuwsuur en NPO Radio 1 kan nu echt niemand er meer omheen: het fenomeen Open Hiring is aan een stevige opmars bezig. Ook het Journaal besteedde er vorig jaar al aandacht aan, net als zowat alle kranten, van het AD tot het ED, van Trouw tot de Volkskrant, van De Telegraaf tot Hart van Nederland, en van De Limburger tot het nieuws in Noord-Holland. Het gaat dan ook om mogelijk ‘de grootse revolutie op de arbeidsmarkt sinds de introductie van het internet’, zoals Jos Verhoeven, algemeen directeur van Start Foundation in Eindhoven, het al verwoordde.

Al die aandacht staat nog een beetje in schril contrast met de realiteit.

Al die aandacht staat eerlijk gezegd nog een beetje in schril contrast met de realiteit. De ongeveer 125 mensen bij zo’n 35 bedrijven die in de afgelopen 2 jaar via Open Hiring zijn aangenomen steken bleekjes af bij de alleen al 327.000 vacatures die Nederland momenteel kent, en waarvoor talloze recruiters zich momenteel de benen uit het lijf lopen.

open hiring bij bakkerij bouman

Maar het roept natuurlijk wel een meer fundamentele vraag op. En dat is: wat is eigenlijk de waarde van alle instrumenten die recruiters inzetten? Oftewel: wat zou er gebeuren als recruiters voortaan buitenspel komen te staan in de personeelscarroussel, en sollicitanten zonder hun inbreng zomaar ergens aan de slag kunnen gaan?

‘Sollicitaties of andere flauwekul’

Verhoeven noemde in zijn bijdrage de recruiter niet specifiek als hinderpaal op de arbeidsmarkt. Maar door te verwijzen naar ‘sollicitatiegesprekken, assessments of andere flauwekul’ is wel duidelijk waarop hij doelt. Met andere woorden: zijn recruiters niet vooral druk met ‘flauwekul’, zoals: allerlei drempels opwerpen, terwijl ze er nauwelijks zekerheid op succes mee ‘kopen’, en heel veel kandidaten juist een stapel frustratie bezorgen? Zelfs zoveel, dat veel van die kandidaten voorgoed afhaken van het sollicitatieproces, en dus nuttig talent verloren gaat?

Zijn recruiters niet vooral druk met allerlei drempels opwerpen?

Ergens zit daar natuurlijk zeker iets in. Sollicitatiegesprekken zijn bekend als modderpoelen van desinformatie, en veel mensen zijn zo bang voor een afwijzing dat ze er liever helemaal niet meer aan beginnen. Terwijl het best goede werknemers zouden kunnen zijn. Assessments kennen doorgaans een veel hogere voorspellende waarde, maar voor heel veel functies is nog nauwelijks bekend wat succes precies bepaalt. Dus dan heeft ook een assessment niet veel zin. En van Schmidt & Hunter weten we inmiddels dat weinig zo voorspellend is als work samples. En wat is Open Hiring anders dan een work sample, alleen dan een grote?

Zelfs voor hoogleraren

Je zou via Open Hiring zelfs professoren kunnen werven, zegt Ronald Dekker, arbeidseconoom bij TNO. ‘Ik denk dat deze methode ook geschikt is voor functies die meer kwalificaties vragen. Kandidaten zijn prima in staat om in te schatten of ze daarvoor geschikt zijn. Ik denk alleen dat de vrees bij werkgevers nog veel hoger is dan bij ‘lagere’ functies. Maar op zich zou je ook best een hoogleraar economie via Open Hiring moeten kunnen aannemen.’

‘Waarom zou deze methode niet geschikt zijn voor functies die meer kwalificaties vragen?’

Dekker schat in dat je via deze methode, waarbij de eerste sollicitant meteen de baan krijgt, ‘tienduizenden mensen aan het werk kunt helpen’. Mensen die nu op een of andere manier niet langs het toegangspoortje van de recruiter komen. ‘Denk aan groepen die al afhaken omdat de vacaturetekst vol staat met eisen waaraan ze niet kunnen voldoen. Of mensen die een poos uit het betaald werk zijn geweest, of niet de vereiste schooldiploma’s hebben, maar wel degelijk dingen kunnen.’

Effect op heel het leven

Uit de eerste resultaten in de praktijk blijkt dat ook te kloppen. Kwalitatief VU-onderzoek laat zien dat het werkt. ‘Mensen krijgen via Open Hiring de kans om te laten zien wat ze kunnen en dat ze daar goed in zijn’, aldus hoofdonderzoeker Hans Bosselaar. ‘Het is zo mooi om te merken hoe goed de mensen uit dit onderzoek zich nu voelen. Het heeft effect op heel hun leven.’

‘Het is zo mooi om te merken hoe goed de mensen uit dit onderzoek zich nu voelen.’

De effecten zijn zo positief, dat ook het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid er inmiddels enthousiast over is geworden. Staatssecretaris Dennis Wiersma (VVD) laat weten Open Hiring een ‘mooie oplossing’ te vinden voor bedrijven die op zoek zijn naar personeel, zeker gezien de krapte op de arbeidsmarkt. Het ministerie ondersteunt ook proeven met Open Hiring en wil dat gemeenten en uitkeringsinstantie UWV het zelf ook gaan toepassen bij vacatures. ‘Ik vind dat de overheid ook aan zet is om het goede voorbeeld te geven’, aldus Wiersma.

Motie van wantrouwen

Je zou het kunnen opvatten als een motie van wantrouwen aan het adres van alle Nederlandse organisaties. En dus ook aan hun recruiters. Blijkbaar slagen die er onvoldoende in om met hun huidige middelen mensen die moeite hebben om een baan te vinden aan werk te helpen. Terwijl die mensen best wíllen, mógen en kúnnen werken. Maar blijkbaar zit gebrek aan recente ervaring of een relevant cv (met misschien een ‘verkeerde’ achternaam of leeftijd) hen toch dwars. Hoe weinig dat ook zegt over hoe goed iemand zal presteren.

Het succes van Open Hiring zou veel recruiters te denken moeten geven.

Het zou veel recruiters te denken moeten geven. Want recruiters zitten niet in de business van mensen aannemen, maar in de ‘rejection business’, wordt wel gezegd. En zolang ze niet goed leren beargumenteren waaróm ze nu precies mensen afwijzen, wordt hun toegevoegde waarde ook moeilijk aan te tonen. Zijn de huidige sollicitatieprocedures, waar ze zoveel effort in steken, alle tijd en moeite wel waard, boven willekeurig de eerste de beste aannemen? En dat is helemaal lastig aan te tonen, als die mensen die je afwijst zelf ervan overtuigd zijn dat ze het kunnen, plus: gemotiveerd zijn om dat te bewijzen.

‘Je doet jezelf tekort’

Natuurlijk, soms gaat het ook met Open Hiring-kandidaten wel eens mis. Maar uit onderzoek blijkt dat tot nu toe niet vaker te zijn dan via de reguliere recruitmentmethodes. ‘Zolang we blijven werven volgens de klassieke methoden, zullen we categorisch mensen uitsluiten. Dan doen we die mensen én onszelf tekort’, vat Verhoeven het probleem samen.

Open Hiring duwt recruiters met de neus op de feiten.

En hoe klein het fenomeen tot nu toe ook nog is, misschien schuilt daarin wel de belangrijkste les voor recruiters. Open Hiring duwt ons met de neus op de (ongemakkelijke) feiten. En dat is dat we met sollicitatiegesprekken bijvoorbeeld nu vooral mensen selecteren die goed zijn in gesprekken voeren, niet noodzakelijkerwijs: de beste kandidaten. Of dat cv’s nauwelijks voorspellende waarde hebben, en in elk geval niets zeggen over (intrinsieke) motivatie, wat in veel functies een veel bepalender factor blijkt voor resultaat.

Met andere woorden: de traditionele recruiters mogen zich best wat zorgen gaan maken. Open Hiring laat zien dat hun ouderwetse methodes achterhaald zijn, of in elk geval: best overgeslagen kunnen worden, zonder dat het resultaat er onder lijdt. Maar gelukkig is er nog altijd ruimte voor recruiters die wél hun toegevoegde waarde aantonen. Die laten zien dat ze mensen kunnen werven en selecteren op een nóg betere manier dan via een uitgebreide work sample. Bijvoorbeeld met een relevant assessment. En zolang zij dat blijven doen, hoeven ze Open Hiring niet te vrezen, en kunnen ze het voor veel functies misschien zelfs wel omarmen.

Over de auteur

Peter Boerman is hoofdredacteur van deze site. Hij schrijft af en toe opinies op persoonlijke titel.

Leergang recruitment

Meer weten over hoe je als recruiter je toegevoegde waarde kunt verhogen? Op 18 november begint bij de Academie voor Arbeidsmarktcommunicatie weer de Leergang Recruitment, een praktische recruitmentopleiding waar je alles leert om kandidaten te vinden en in beweging te brengen uitgaande van je eigen recruitmentkracht.

Lees ook

Wim op woensdag: Hoe het IKEA-effect ook recruitment beïnvloedt

Met 4 kinderen (van wie er inmiddels 3 niet meer thuis wonen), zijn – en waren – wij regelmatige bezoekers van IKEA. Om nu deze bezoeken niet helemaal af te schuiven op onze kinderen moet ik eerlijkheidshalve beamen zelf ook meerdere IKEA-originals in huis te hebben. De befaamde Brimnes (het tweepersoons bedframe met lades) tref je aan in meerdere kamers van ons huis. En wonder boven wonder heeft ons huwelijk het in elkaar zetten van al die bedden overleefd.

Laat ik eerlijk zijn. Ik ben geen klusser. Ik heb twee linkerhanden. Dat zou een voordeel moeten zijn voor een linkshandige, maar helaas. Ik houd niet van klussen. Noch van schilderen, verbouwen of de tuin opknappen. Geef mij maar een wervingsopdracht, of een boek. Of laat me een blog schrijven. Toch herken ik wel dat gevoel van trots dat je krijgt als je een bouwpakket dusdanig in elkaar zet dat het voor 90% overeenkomt met het plaatje.

Wat we zelf maken is ons meer waard

Zaken die we zelf (gedeeltelijk) creëren of maken, waarderen we hoger of meer dan zaken die door anderen zijn gemaakt of ontworpen. Dit noemen we het IKEA-effect. Alles wat we zelf ‘doen’ heeft dus meer waarde. Daarbovenop is er ook nog het fenomeen dat we moeilijk afstand kunnen nemen van onze eigen ideeën en inschattingen. Tamara Stelling heeft hierover een mooi artikel geschreven in De Correspondent met de veelzeggende titel: De psychologie van het ongelijk: waarom mensen moeilijk afscheid nemen van onjuiste ideeën – en wat daaraan te doen.

De meeste mensen kunnen maar moeilijk afstand nemen van hun eigen ideeën en inschattingen.

Iedere bureaurecruiter die concurrentie heeft van een corporate recruiter, herkent deze twee effecten. Jouw kandidaat moet (veel) beter zijn dan die van jouw corporate tegenhanger. Iets wat trouwens ook geldt voor de corporate recruiter ten opzichte van kandidaten uit het eigen netwerk van managers en directeuren. De bureaurecruiter staat in dat geval op nóg grotere achterstand.

Tegenspraak creëren

In het artikel verwijst Stelling onder meer naar Carol Tavris die decennialang mensen bestudeerde die zich in allerlei fascinerende bochten wrongen om toch maar een gekoesterd idee hoog te houden. Ze verzamelde er vervolgens vele in de in 2007 verschenen bestseller Mistakes Were Made (But Not by Me).

Wijs iemand in je team aan als klankbord. Als advocaat van de duivel.

Hoe voorkom je dit IKEA-effect en een te groot geloof in eigen kunnen? De beste manier lijkt me: tegenspraak. Creëer tegenspraak door iemand binnen het team aan te wijzen als klankbord. Als advocaat van de duivel. Misschien beter nog; als de persoon die toezicht houdt op ‘de handleiding van het proces’ en de aanwijzingen geeft. En dan hopen dat je geen schroeven overhoudt.

Over de auteur

wim van den nobelen is er maar druk mee eenrichtingsverkeer loont de investering in recruitmentWim van den Nobelen is recruiter salarisadministratie bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Op elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek of artikel van hem.

Lees ook:

8 effectieve stappen om discriminatie als recruiter te voorkomen

Ondanks de vele goede bedoelingen vormt discriminatie nog steeds een groot probleem in recruitment. De recruiter krijgt daarbij vaak een beschuldigende vinger op zich gericht. Maar arbeidsmarktdiscriminatie gaat natuurlijk ook de HR-professional en leidinggevende aan. Toch heb je als recruiter hierin een extra rol als “de professional” in werving en selectie. Niet voor niets schrijft De Recruitercode in artikel 3.4:

‘De Recruiter ziet toe op professionele selectie door alle betrokkenen en neemt voorzorgsmaatregelen om discriminatie te voorkomen.’

Eerst maar even de vraag: wat is arbeidsmarktdiscriminatie eigenlijk? Kort gezegd gaat het om onderscheid tussen mensen bij het toekennen (beloning voor) arbeid zonder dat hiervoor een specifieke uitzondering of een objectieve rechtvaardiging bestaat. De wet kent hierbij 12 discriminatiegronden:

  • godsdienst,
  • levensovertuiging,
  • politieke gezindheid,
  • ras,
  • sekse,
  • nationaliteit,
  • seksuele gerichtheid,
  • burgerlijke staat,
  • handicap of chronische ziekte,
  • leeftijd,
  • arbeidsduur of
  • type arbeidscontract.

Cruciaal hierbij zijn natuurlijk de woorden ‘specifieke uitzondering’ en ‘objectieve rechtvaardiging’. Soms mag je namelijk best onderscheid maken. Denk aan: als je werkt hormoonpreparaten die nadelig zijn voor de vruchtbaarheid of als je een senior-medewerker zoekt, speciaal voor een oudere klantengroep.

Discriminatie houdt niet op bij cv-screening

Bij arbeidsmarktdiscriminatie denk je misschien al snel aan kandidaten met een buitenlandse achternaam die niet worden uitgenodigd. Maar discriminatie kan voorkomen in verschillende fasen van het hele werving- en selectieproces:

  • Bij het omschrijven van de functie. Al in het functieprofiel kun je bepaalde groepen impliciet of expliciet uitsluiten. Denk aan: kandidaten jonger dan 40 jaar, een perfecte beheersing van de Nederlandse taal of een fulltime werkweek als eis;
  • Bij de werving. Bij het opstellen van een advertentie sluipt discriminatie er makkelijk in, bijvoorbeeld door op zoek te gaan naar een ‘pas afgestudeerde’ young professional – dat is al (leeftijds)discriminatie;
  • Tijdens de preselectie van kandidaten. Bijvoorbeeld door kandidaten te selecteren op basis van foto’s of kandidaten met een bepaalde achternaam of leeftijd niet uit te nodigen;
  • Bij de (eind)selectie van kandidaten. Beoordelingen van kandidaten zijn vaak subjectief en hebben lang niet altijd iets te maken met een objectief oordeel over diens functioneren.

Waarom is discriminatie ongewenst?

Discriminatie voorkomen is niet alleen nodig vanwege maatschappelijke en sociale redenen, maar ook vanuit een zuiver rationeel recruitmentoogpunt. Met (on)bewuste discriminatie loop je namelijk schaars talent mis voor jouw vacature. Je sluit – al dan niet bewust – een doelgroep uit die objectief gezien prima de functie kan invullen, maar – toevallig – niet past binnen het plaatje dat jouw organisatie voor ogen heeft. Maar omdat vacatures lastig in te vullen zijn, wil je juist ál het beschikbare talent bereiken.

Met (on)bewuste discriminatie loop je schaars talent mis voor jouw vacature.

Recruiters worden vaak bijvoorbeeld gevraagd om een jongere kandidaat. Soms gebeurt dat heel expliciet door een leeftijdsgrens te stellen, maar vaak gaat het iets subtieler met een bovengrens aan aantal jaren werkervaring en/of een verwijzing naar een evenwichtige teamsamenstelling. Dit is (bijna) altijd discriminatie op leeftijd. Als recruiter word je uitgedaagd om hier stelling in te nemen, en bijvoorbeeld wél die oudere sollicitant uit te nodigen. Maar hoe kun je verder discriminatie voorkomen? Volg dan deze 8 eenvoudige stappen:

Stap 1. Hanteer een uniform recruitmentproces

Heb je regelmatig vacatures? En/of zijn er meerdere personen betrokken bij de selectie? Dan is het de moeite waard om een standaardproces af te spreken. Denk aan:

  • een set standaardvragen om het functie- en wervingsprofiel op te stellen
  • een format waarmee je vacatures altijd uitwerkt (met ingebouwde checks)
  • een vaste werkwijze om cv’s en brieven te beoordelen (bijvoorbeeld door 2 personen)
  • een interviewprotocol om te gebruiken bij sollicitatiegesprekken.

Stap 2. Check je vacatureteksten

Om bijvoorbeeld leeftijdsdiscriminatie in je vacatureteksten te voorkomen kun je onder andere deze handige checklist gebruiken, de vacaturecheckpagina bezoeken van het College voor de Rechten van de Mens of contact opnemen met specialisten als Textmetrics. Het is niet alleen beter voor je reputatie als je hierin niet discrimineert; de inspectie van SZW heeft ook aangekondigd intensiever (en geautomatiseerd) te gaan controleren op discriminerende vacatureteksten.

Stap 3. Denk vooraf na over de ideale kandidaat

Bepaal vooraf op welke criteria je cv’s/kandidaten beoordeelt en check deze op de 12 genoemde discriminatiegronden. Denk aan: opleiding, ervaring, kennis van een bepaalde techniek, woonplaats of salaris. Kijk met een analytische bril naar een cv en schrijf de plus- en minpunten per cv uit. Als je iedereen zo beoordeelt, gaan alle kandidaten met een gelijkwaardig profiel door naar het gesprek, en sluit je bias uit.

Stap 4. Standaardiseer je gesprekken

Voer je de sollicitatiegesprekken met meer mensen? Zorg dan dat iedereen het sollicitatiegesprek op dezelfde manier voert, zodat je kandidaten ook objectief kunt vergelijken. Bespreek wat je van een interviewer verwacht en op basis van welke criteria je een kandidaat wil beoordelen. Je kunt per criterium vragen opstellen en die aan de interviewers toezenden. Selecteer je in meerdere rondes? Dan voorkom je zo ook dat vragen dubbel gesteld worden.

Stap 5. Je kunt niet alles vragen

Stel tijdens het sollicitatiegesprek alleen vragen die relevant zijn voor de functie of die neutraal zijn. Hoe verleidelijk ook: sommige vragen kun je nu eenmaal echt niet stellen in een sollicitatiegesprek. Om het ijs te breken kun je het prima hebben over iemands hobby’s, maar mijd vooral vragen naar iemands gezinssituatie, kinderwens, geloofsovertuiging of gezondheid.

Stap 6. Zorg voor diversiteit bij de selecteurs

Een diverse output begint bij een diverse input. Als je diversiteit in je selectieaanpak bouwt, vergroot je de kans dat je een kandidaat selecteert die voldoet aan de functie-eisen in plaats van aan de perceptie van één selecteur. Werk je bijvoorbeeld met een sollicitatiecommissie, zorg dan dat je ook collega’s met een andere achtergrond hierin opneemt.

Stap 7. Schakel de onderbuik uit

Bij de uiteindelijke selectie wordt vaak verwezen naar vage termen, zoals ‘de eerste indruk’ of: ‘ik voelde geen klik’. Maar probeer zulke vaagheden te vermijden – het duidt namelijk vaak op onbewuste – en onterechte – discriminatie. Neem dus de tijd om je eventuele vooroordelen en associaties tijdens het sollicitatiegesprek te toetsen. Check na het gesprek altijd je bevindingen en maak dus notities. Dat gaat trouwens makkelijker als je vooraf de criteria hebt uitgeschreven. Deel je conclusies vervolgens met collega’s en check daarbij of de selectie- en afwijsredenen niet discriminerend zijn.

Stap 8. Check je primaire afwijzingsreden

Selecteren is een complexe afweging van harde gegevens en minder harde indrukken. Vaak is er één doorslaggevende reden waarom de kandidaat de functie (niet) krijgt. Heb je de keuze eenmaal gemaakt, check dan dat je primaire afwijsreden niets te maken heeft met de 12 discriminatiegronden. Een goed onderbouwd oordeel draagt bovendien bij aan een positieve candidate experience.

Meer weten?

Deze 8 praktische, eenvoudige stappen kun je vandaag al inzetten en helpen je meteen om discriminatie te voorkomen bij je recruitmentproces. Mocht je nog extra stappen willen zetten? Kijk dan eens bij de wervingenselectiegids, opgezet door het College voor de Rechten van de Mens. Of download het kennisdocument Divers werven en selecteren van Diversiteit in Bedrijf, een onderdeel van de Sociaal Economische Raad.

Over de serie Recruitment Basics

De serie Recruitment Basics verschijnt tweewekelijks en behandelt elke keer een standaard onderdeel van elk werving- en selectieproces. De artikelen zijn bedoeld om recruiters goed op pad te sturen. De serie wordt geschreven door Koen Roozen, hoofddocent Strategisch Recruitment bij de Academie van Arbeidsmarktcommunicatie én partner van HetRecruitingKantoor. De serie verschijnt (in aangepaste vorm) ook daar regelmatig op de site. Dit is aflevering nummer 13.

Lees ook

De maand in werving: 7 dingen die ons opvielen in augustus

In augustus 2021 beleefden we vooral de razendsnelle val van Afghanistan, en alle nasleep ervan, tot aan naziteksten-scanderende jongeren aan toe. Al het andere nieuws sneeuwde daar min of meer bij onder, van de zich voortslepende formatie tot het gesteggel rondom de Formule 1 in Zandvoort. Om maar niet te spreken over de aardbeving in Haïti of opníeuw een IPCC-rapport waaruit blijkt dat het nu toch echt tijd wordt om eens iets te doen aan de voortjakkerende CO2-uitstoot.

In augustus kwam het heetste nieuws ongetwijfeld vanuit Afghanistan.

Maar wat gebeurde er in augustus 2021 verder allemaal dat recruiters moeten weten? Een beknopt overzicht.

#1. Tekorten alom, maar VK is erger

Als er één ding in augustus duidelijk werd, is het wel dat personeelstekorten op steeds meer plekken voorkomen. Niet meer alleen in de horeca, ict, en zorg, maar eigenlijk over de hele economische linie. Van pompstationhouders (waar ruim 94 procent van de ondernemers in de sector moeilijk geschikt personeel vindt) tot attractieparken als Slagharen en Toverland, dat deze zomer zelfs regelmatig attracties moest sluiten vanwege een gebrek aan personeel. En de effecten zijn nog veel verder merkbaar: van toekomstige moeders die geen ruggenprik krijgen tot tal van aangiftes van verkrachting en ander seksueel misbruik die blijven liggen.

Het is hier qua krapte nog niet zo erg als in Engeland.

Maar het is hier nog niet zo erg als in het Verenigd Koninkrijk. Daar is niet alleen een beroep op de gevangenissen gedaan om personeel te leveren. Er zijn bijvoorbeeld niet genoeg vrachtwagenchauffeurs om milkshakes af te leveren bij McDonald’s, en ook de traditionele kalkoen met Kerstmis zou gevaar lopen. Oorzaak zijn onder meer de strenge immigratieregels die na de Brexit zijn afgesproken. Er is wel een positieve trend waarneembaar: Britse werkgevers schijnen zich nu veel vaker te richten tot ‘silver medallists’: kandidaten die in een eerdere fase zijn afgewezen.

#2. Recruiters 5x meer gevraagd dan in 2020

Bij die grote krapte is het natuurlijk niet verwonderlijk dat ook de strijd om recruiters oplaait. In augustus kwam LinkedIn met de Talent Drivers Study, waaruit onder meer blijkt dat recruiters in Nederland nu 5 keer zoveel gevraagd worden als in dezelfde tijd vorig jaar, en ruim 2 keer zoveel dan het gemiddelde van 2019. In Italië en Spanje is de vraag naar recruiters ten opzichte van vorig jaar zelfs verachtvoudigd.

Baanzekerheid steeg bij recruiters met 21% aan belang.

Opvallend in het onderzoek is verder niet alleen dat professionals die het recruitmentvak instromen dat vooral doen vanuit functies in HR, projectmanagement en administratie. Ook zeggen de ondervraagde recruiters dat ze met name steeds vaker op zoek zijn naar baanzekerheid. Deze factor steeg met 21% in belang bij de afweging voor een nieuwe baan, gevolgd door de missie van het bedrijf, waarvan de prioriteit met 19% steeg.

#3. Méér krapte: diensten vaker niet ingevuld

En nog meer signalen van krapte op de arbeidsmarkt. Niet alleen zien de detacheerders hun omzet flink stijgen, ook blijken steeds meer werkdiensten niet te kunnen worden ingevuld. Met name in sectoren horeca en productie en warehousing blijven diensten vaak open staan, aldus onderzoek van roostersoftwaremaker Dyflexis dat in augustus verscheen.

Opvallend is dat er in de recreatiesector wel een lichte daling in onvervulde diensten zichtbaar is, van 3,6% naar 3,2%. Deze sector zat vooral in het begin van het jaar met relatief grotere tekorten. Na week 20 (waarin stap 2 van het openingsplan inging en recreatielocaties weer buiten open mochten) was de sector in de eerste weken in staat om de diensten beter in te vullen.

#4. ‘Onderwijs kent helemaal geen tekort’

Vorige maand kwam de PO-raad nog met een peiling naar buiten dat bijna 80% van de schoolbesturen de komende 2 jaar extra personeel wil inzetten, maar dat 42% van hen niet weet waar ze dat personeel vandaan moeten halen. ‘Er zijn op heel veel plekken onvervulde vacatures. De nood is hoog in de Randstad, maar ook in heel veel andere regio’s loopt het personeelstekort op. Scholen moeten noodgedwongen improviseren’, zei PO-raadvoorzitter Freddy Weima destijds.

‘Er werken 187.000 mensen in 126.000 fulltime banen. Met een werkweek van 30 uur is het probleem opgelost.’

Maar volgens uitzendondernemer Waldo von Freytag Drabbe (Schoolwerk.nl) is er iets anders aan de hand. Er is helemaal geen tekort aan leraren in het basisonderwijs, stelt hij. ‘Er werken 187.000 mensen in 126.000 fulltime banen. Dat betekent dat men gemiddeld 27 uur per week werkt. Met een werkweek van 30 uur is het capaciteitsprobleem dus opgelost.’

schoolwerk in augustus

Von Freytag Drabbe wil dat bereiken door leerkrachten online hun wensen kenbaar te laten maken en beter in contact te brengen met scholen die passen bij hun behoeften en beschikbaarheid. ‘Zodat ze meer willen en kunnen werken’, aldus de ondernemer. ‘Bevlogen leerkrachten zijn effectiever in hun werk en zijn bereid om meer uren te werken. Als leerkrachten kunnen doen waar ze blij van worden, is een paar uur extra per week geen probleem meer. Daarmee kan het lerarentekort worden opgelost.’

#5. 2,5 miljoen voor aanpak schaarste logistiek

Waar ze ook al lang kampen met schaarste is in de sector Transport en Logistiek. In Noord-Holland-Noord en Zaanstreek-Waterland hebben 21 bedrijven en scholen daarom recent de handen ineen voor het project Logmotion. Het project, waarmee is 2,5 miljoen gemoeid, gaat 1 september van start en is bedoeld om jongeren en zij-instromers te interesseren voor een mbo-opleiding en een baan in de sector. Om het actieplan te kunnen uitvoeren is recent een subsidie aangevraagd bij het Regionaal Investeringsfonds mbo (RIF).

In het tweede kwartaal kampte bijna een kwart van de transportbedrijven in Nederland met personeelstekorten. Door vergrijzing neemt dat de komende jaren alleen nog maar toe, zo is de verwachting. Tot 2025 zijn er volgens het Sectorinstituut Transport en Logistiek jaarlijks een kleine 8.000 nieuwe vrachtwagenchauffeurs nodig. De branche is momenteel dan ook volop aan het kijken naar nieuwe manieren om toch voldoende mensen te werven, zoals Open Hiring, competentiegericht werven en digitale Apps, zoals de Paskamer.

#6. Vacatures met vaccinatie-eis verdubbeld

In Nederland schijn je het juridisch gezien óók in je vacatureteksten te mogen zetten. Je mag er vervolgens in een sollicitatiegesprek alleen niet naar vragen (want gezondheidsgegeven). Hoe dan ook: wereldwijd neemt het aantal vacatures flink toe waarin van de kandidaat een coronavaccinatie wordt geëist. In augustus is het aantal in 1 maand zelfs verdubbeld, aldus onderzoek van het Indeed Hiring Lab.

‘Werkgevers zijn zich er bewust van dat corona – de angst ervoor, en de maatregelen ertegen – een flinke invloed op de economie kunnen hebben’, aldus Indeed-econome AnnElizabeth Konkel. Met name in de ict is de vraag naar gevaccineerden hoog, zo blijkt. Vergeleken met februari 2021 is het aantal developer-vacatures dat ernaar vraagt (of een vaccinatie dus zelfs vereist) met maar liefst 10.000% gestegen.

#7. Nieuwe tv-serie over recruitment

Het is eerder geprobeerd, niet altijd met veel succes. Maar eens moet de eerste keer zijn, dachten ze bij Getnoticed, en dus werden de handen ineen geslagen met RTL Z en Stokvis Content voor een gloednieuw tv-programma over recruitment en HR. Dat alles onder de titel ‘How to get noticed‘. We moeten nog wel even geduld hebben: de eerste van 8 afleveringen staat gepland voor 2 januari 2022. Elke aflevering duurt 22 minuten (netto) en wordt driemaal herhaald (ook op RTL 7 na Business-Class).

In de serie wordt steeds één groot vraagstuk van een organisatie aangepakt op een creatieve (en soms ook geheel eigen) wijze, zo wordt beloofd. Denk aan: hoe werf je personeel met een klein budget? Of: hoe kun je echt opvallen als werkgever in een competitieve arbeidsmarkt? Het programma wordt gepresenteerd door Nigaio Wijnen en Arjan Elbers, die ook tekende voor het idee. Vaste partners van het programma zijn AFAS, People First, Nationalevacaturebank.nl en MyTalentboard.

#8. Cartoon van de maand

Bron: van9tot5

Iets over het hoofd gezien?

In de rubriek ‘De maand in werving’ belichten we trends en ontwikkelingen voor iedereen in de wereld van werving en selectie. In augustus iets belangrijks over het hoofd gezien? Meld het ons!

Lees ook:

Credit beeld boven

Over ‘woke-washing’ (en hoe culturele normen diversiteit in vacatures belemmeren)

Diverse en inclusieve organisaties: we zijn er inmiddels een jaar of 30 mee bezig. En het schiet blijkbaar nog altijd niet op. Tenminste, als het groeiende aantal diversiteitsmedewerkers en ‘inclusion advocates’ een indicatie is. Nu ben ik zelf geen expert, maar wat mij regelmatig opvalt is hoe inclusiviteit soms al om zeep wordt geholpen aan het prille begin van een sollicitatieproces.

Woke washing

Enige tijd geleden zag ik een vacaturetekst van een advocatenkantoor voor young professionals waarin de volgende zin stond: ‘Je hebt je academische opleiding afgerond met hoge cijfers en ook met je nevenactiviteiten imponeer je ons’. Spot on, als je doelgroep tenminste bestaat uit witte mannen met een achtergrond bij Minerva. Het meisje met de hoofddoek? Die zal minder snel solliciteren.

‘Opvallend hoe inclusiviteit soms al om zeep wordt geholpen in de vacature.’

Dat hoeft geen probleem te zijn als je die toch al niet wilt, maar het kantoor besteedt wél een hele pagina van hun website aan ‘diversiteit’. Hoe er voor iedereen ruimte is en dat iedereen zichzelf mag zijn. Maar wie iets beter kijkt ziet dat de partners bestaan uit 90% blanke mannen en 10% vrouwen met een parelketting, dus don’t get your hopes up. Een mooi voorbeeld van wat in The Future of Work 2021 van de Harvard Business Review treffend wordt aangeduid als  ‘woke washing’.

Onderscheid is niet fout

Natuurlijk schrijven we vacatureteksten voor een specifieke doelgroep. Met beschrijvingen, termen, functie-eisen of arbeidsvoorwaarden. Denk aan het gebruik van jargon. Je mag best de term ‘opwerken’ gebruiken als je een rechercheur zoekt (of een atoomwetenschapper, al zal die er iets anders onder verstaan). Het betekent dat je tekst bij een deel van de lezers niet zal aanslaan, maar idealiter is dat het deel dat toch al niet geschikt is – en scheelt het zo veel werk en frustratie.

Een beetje sturen helpt iemand te vinden die kan bijdragen aan balans in een team.

Subtieler is het gebruik van woorden of formuleringen die bij een bepaalde demografische groep meer of minder zullen resoneren. Zo leverde de term ‘resoluut ingrijpen’ in een tekst voor gezinsvoogden een meer dan gemiddeld aantal mannelijke sollicitanten op. Niet dat vrouwen alleen aan pappen en nathouden doen en er staat nergens dat ‘de voorkeur uitgaat naar een man’, maar het trekt wel een ander soort aandacht. Op die manier een beetje sturen helpt om iemand te vinden die kan bijdragen aan verscheidenheid, kwaliteit of balans in een team.

Van de hoed en de rand

Het wordt een ander verhaal als een tekst niet toegankelijk is. Dat begint bij het taalniveau. Ik krijg soms het verwijt dat mijn teksten ‘simpel’ zijn. Dat vind ik zelf natuurlijk niet. Ze zijn leesbaar en begrijpelijk. In mijn zinnen hoeft niemand wanhopig te zoeken naar de afsluitende punt. Ik vermijd beeldspraak zoveel mogelijk. Liever: ‘Je weet er alles van’ dan ‘Je weet van de hoed en de rand’.

‘Ook hoger opgeleiden lezen meestal liever teksten op taalniveau B1.’

En als het even kan gebruik ik ‘gewone’ woorden. Wel zo fijn voor mensen die het Nederlands niet als eerste taal hebben. En ‘ook hoger opgeleiden en professionals lezen meestal liever teksten op taalniveau B1 dan op taalniveau C1’, zegt de communicatiesite van de Rijksoverheid. Geen enkele reden dus om het ingewikkelder (niet: complexer) te maken dan nodig. Dát is inclusief.

Neutraliteit en onbewuste normen

Een ander punt betreft de neutraliteit van teksten. Dat wil zeggen: welk beroep doet het lezen van de tekst op de aanwezige kennis, overtuigingen of conventies die niets te maken hebben met inhoudelijke vakkundigheid, competenties of ervaring in een functie? Dit betreft vaak diep ingesleten gewoontes of begrippen die mensen van jongs af aan hebben meegekregen en waarvan ze zich niet altijd realiseren dat niet iedereen zo ‘denkt’. Een simpel voorbeeld: zeg je ‘taartje’ of ‘gebakje’? Daarmee maak je jezelf kenbaar als behorend tot een zekere klasse.

Niet in de val trappen van je eigen ‘bias’, dat is inclusief.

Ook begrippen als bekend veronderstellen maakt teksten minder neutraal. Iedereen snapt toch wat je bedoelt met ‘dienstverlenend’? Nee dus. Persoonlijk denk ik dat je iets beter een keer te veel kunt uitleggen dan een keer te weinig. Het voorbeeld van het advocatenkantoor gaat echter nog een stap verder. De tekst refereert aan een – onuitgesproken – culturele norm (‘nevenactiviteiten zijn goed’) die buiten een bepaalde groep misschien helemaal niet wordt gedeeld. Andere groepen sluit je met dit soort teksten dus impliciet uit. Terwijl niemand mij kan wijsmaken dat je alleen een goede advocaat kunt zijn als je vrijwilliger bent geweest bij de rechtswinkel (of jezelf 2 jaar lang hebt klem gezopen in een dispuutsbestuur). Niet in de val trappen van je eigen ‘bias’, dat is inclusief.

De eerste horde

Onderscheid maken is niet per definitie verkeerd. Het gaat fout als dat gebeurt op gebieden die niet relevant zijn of op een manier die mensen uitsluit op culturele, sociale of andere aspecten die geen verband houden met de functie. Gebeurt dat in een vacaturetekst, dan is je hele diversiteitsdoelstelling al bij de eerste horde gestruikeld.

Credit foto boven

Over de auteur

Annemarie Stel is eigenaar van Teksten die werken en gespecialiseerd in teksten voor arbeidsmarktcommunicatie. Van vacatureteksten tot websites, voor grote of kleine organisaties.

Lees ook

 

Feel Good Friday: Hoe een vacature viral ging vanwege één opvallend zinnetje

Het is een vacature zonder toeters en bellen. Meer rechttoe-rechtaan kom je ze eigenlijk niet meer tegen. En dan ook nog eens van een piepkleine, prille start-up zonder duidelijk product. In een markt waar kandidaten schaarser dan schaars zijn. Kortom, zo’n vacature waarvan je misschien op voorhand zou denken: kansloze zaak. Maar die in de praktijk toch heel anders uitpakte. En dat vanwege één opvallend zinnetje: ‘We hire old people.’

‘Anders dan in Silicon Valley discrimineren wij niet op leeftijd’, aldus de vacature van RelevantDB. ‘Ervaring is belangrijk. We nemen oude mensen aan (en ook jonge).’ Een boodschap die blijkbaar een gevoelige snaar raakte, want het Hacker News Forum stroomde na plaatsing van de vacature al snel over met mensen die hun ervaringen over leeftijdsdiscriminatie in de IT-industrie wilden delen. In slechts 2 uur kwamen er zo’n 200 commentaren op binnen, en kwam het bericht als meest gelezen op het forum boven. Ook tal van grote Amerikaanse media, zoals Forbes, Business Insider en Fast Company, doken al snel erop.

40 jaar ervaring

De vacature was afkomstig van Chris Cleveland uit Chicago, die zijn product omschrijft als ‘een nieuwe manier om data te zoeken’. Hij geeft bij Hacker News ook zelf uitleg over de totstandkoming van de vacature, en legt uit dat het bewuste zinnetje voortspruit uit zijn eigen frustratie. Als bijna 60-jarige heeft hij het afgelopen jaar zelf volop gesolliciteerd als developer. Maar ondanks zijn 40 jaar aan ervaring leverde dat niets op. ‘Ik word echt heel, heel moe van de houding van de industrie tegenover mensen zoals ik.’

In 2007 zei Mark Zuckerberg nog: ‘Young people are just smarter.’

Die houding van Silicon Valley ten opzichte van iedereen boven de 30 is inmiddels notoir berucht. In 2007 plaatste Facebook-oprichter Mark Zuckerberg nog het infameuze commentaar: ‘Young people are just smarter.’ Een uitspraak, die hem zelf momenteel ook al 7 jaar in de ‘loser’-categorie zou laten belanden. En aan de discussie bij Hacker News is te zien dat die houding ten opzichte van ervaring in de IT-industrie nog weinig is veranderd.

Meer bij recessie

Volgens MarketWatch gaat de leeftijdsdiscriminatie bij recessies bovendien altijd omhoog. Ouderen worden dan eerder ontslagen, en minder snel elders aangenomen. Leeftijdsdiscriminatie gaat min of meer hand in hand met de werkloosheidscijfers, blijkt uit onderzoek van het National Bureau of Economic Research. ‘Sommige werkgevers nemen dan de gelegenheid te baat om ervaren collega’s te vervangen door goedkope, wanhopige jongeren die feitelijk alles verdragen’, aldus de onderzoekers.

De vooroordelen rondom ouderen op de werkvloer blijken hardnekkig.

Auteur Jack Kelly heeft het bij Forbes over de ‘juniorisering’ van banen. Die overigens wel steeds vaker (juridische) tegenstand ondervindt. Zo heeft Google twee jaar geleden al een rechtszaak geschikt met zo’n 200 werkzoekenden van boven de 40. Zij kregen samen in totaal 11 miljoen dollar. Ook Facebook heeft voor de rechter gestaan, met een zaak rondom het automatisch tonen van vacatures aan alleen jongere werkzoekenden. En IBM kreeg een dagvaarding voor het feit dat in een reorganisatie meer dan 60% van de ontslagen bij de 40-plussers terecht kwam.

Maar al die rechtszaken hebben de algemene trend dus nog niet echt vertraagd, merkt Kelly op. De vooroordelen rondom ouderen op de werkvloer blijken immers hardnekkig. Ondanks dus die ene vacature met dat ene hoopgevende zinnetje. Al kan die ene zin over een paar jaar natuurlijk wel eens een belangrijke eerste steen in de vijver blijken te zijn geweest…

Meer over de waarde van ervaring?

Op donderdag 7 oktober vindt in het Beatrix Theater in Utrecht het congres plaats rondom (de tweede editie van) The Experience Award, een prijs die actieve 50-plussers in het zonnetje zet en de meerwaarde van oudere medewerkers benadrukt. Kandidaten nomineren is nog mogelijk. Ook veel van de webinars die de organisatie de afgelopen maand gaf zijn nog terug te luisteren.

Het thema van het congres is “De Toekomst van Arbeid”. Het event bestaat uit 4 onderdelen: keynotes, workshops, expo&matchmaking en de award-uitreiking. Bedrijven en organisaties kunnen info over deelname opvragen per mail. Nomineren kan via de site.

Zelf goede vacatureteksten leren schrijven?

Ook op zoek naar vacatureteksten die viraal gaan? Op 20 september geeft de Academie voor Arbeidsmarktcommunicatie er weer een training over. Schrijf je hier in:

Vacatureteksten

Lees ook

Wim op woensdag: De opkomst en ondergang van recruitment-zombies

Onmiskenbaar bevinden wij, recruiters, ons in de donkerste dagen sinds er bedrijven bestaan die mensen aannemen. Er zijn meer vacatures dan beschikbare mensen en de toekomst schetst wat dat betreft ook geen rooskleurig beeld. Het lijkt erop dat enkel een wereldwijde crisis, oorlog of epidemie dit kan doen veranderen. Hoewel corona voorlopig zelfs nog het tegendeel bewijst.

Ook het zwakste schaap heeft tegenwoordig keuze uit meerdere opties.

Recruiters bewegen zich in dit landschap vaak voort als ware zombies die zonder eigen wil en in opdracht van hun managers of klanten nog altijd proberen het schaap met de vijf poten te vangen. Daar waar zelfs het zwakste schaap al tot tevredenheid zou moeten leiden, maar ook dat ‘arme’ beest heeft keuze uit meerdere opties.

Toetreders gelokt

Een bijkomend voordeel van de grote vraag naar personeel is de eveneens toenemende vraag naar recruiters. Salarissen en uurtarieven zullen stijgen, waardoor nieuwe toetreders gelokt worden. Nieuwe aanwas leidt echter niet altijd tot een kwaliteitsverbetering. Zeker niet als de beweegreden geld is. Het grote nadeel is dat meer recruiters niet per direct meer mensen werven. Grote vraag is wanneer de wet van de afnemende meeropbrengst zijn intrede doet.

Een balans in dit vak is vrijwel uitgesloten. Hoe graag je dat ook wil.

Een (goede) recruiter weet dat er altijd een spanningsveld bestaat in ons vak. Er is veel vraag of veel aanbod van arbeid. Een balans is vrijwel uitgesloten. Hoe graag je dat ook wil. Recruiters die zonder eigen wil uitvoeren wat de ‘leek’ van ze verwacht, denderen als recruitment-zombies over de arbeidsmarkt. Waak hiervoor. Ga niet als een zombie te werk. Laat jouw kennis van de (arbeids)markt, de organisatie, de behoefte en de haalbaarheid gelden in de zoektocht naar nieuwe collega’s. En doe dit vanuit het hart, dan veranderen hopelijk alle zombies weer in mensen. En misschien zelfs wel in recruiters…

Over de auteur

wim van den nobelen is er maar druk mee eenrichtingsverkeer loont de investering in recruitmentWim van den Nobelen is recruiter salarisadministratie bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Op elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek of artikel van hem.

Lees ook:

Négen interviewrondes: wat heeft dat nog voor zin?

Zo’n 3 miljoen views. Ruim 40.000 reacties. En bijna 4.000 openbare commentaren. Waarvan nog eens het viervoudige privé. Toen de 49-jarige Mike Conley 2 maanden geleden zijn verhaal op LinkedIn postte, had hij niet kunnen bevroeden dat zijn sollicitatie-ervaringen zoveel weerklank bij anderen zouden vinden. Hij wilde alleen zijn frustratie kwijt over de 9 (!) interviewrondes die hij doormoest alvorens in aanmerking te komen voor een baan die hij best graag wilde, maar waar hij uiteindelijk toch maar voor bedankte. Omdat hij zegt: ‘Solliciteren zou nooit 9 gesprekken moeten vergen, voor welke rol dan ook.’

‘Solliciteren zou nooit 9 gesprekken moeten vergen, voor welke rol dan ook.’

Een eerste sollicitatiegesprek? Logisch, dat is nou eenmaal de gewoonte. Een tweede? Prima, ze hebben blijkbaar interesse! Een derde? Nou, vooruit. Maar een vierde, vijfde, zesde of zoveelste ronde? Waarom zou je? Het is alweer 5 jaar geleden dat de onvolprezen Laszlo Bock in zijn boek over werken bij Google de zogeheten ‘Regel van vier‘ lanceerde. Oftewel: meer dan 4 gesprekken voeren voegt nauwelijks iets toe. In meer dan 86% van de gevallen stond dan al lang vast of je kandidaat aanneemt of niet. Elk volgend gesprek is daarna eigenlijk zonde van de tijd.

Soms wel 11 interviewrondes

Toch blijkt dat inzicht nog lang niet overal doorgedrongen. Onder de post van Conley lees je volop verhalen van mensen die soms wel 11 interviewrondes voor de kiezen kregen. En daardoor ook meer dan eens maar helemaal de brui eraan gegeven hebben. Ook voor Conley zelf was het overigens onduidelijk of het wel bij die 9 gesprekken zou blijven. Op zijn vraag daarover kreeg hij namelijk als antwoord: ‘Dat weten we nog niet…’

Is het wel ethisch om iemand 9 of 11 keer te laten opdraven, bij jóu op kantoor?

Het roept wel de vraag op wat werkgevers kunnen vragen van kandidaten alvorens ze zelf tot een besluit denken te komen. Hoeveel interviewrondes is eigenlijk redelijk? Natuurlijk, enige inzet van de sollicitant mag je verlangen. Maar is het wel ethisch om iemand 9 of 11 keer (onbetaald) te laten opdraven, bij jóu op kantoor? Door hoeveel hoepels wil je jouw kandidaten laten springen? Met hoeveel collega’s wil je hem of haar laten kennismaken? En word je uiteindelijke besluit daar ook werkelijk beter van?

Ook maximaal 4 interviewers

Google heeft tegenwoordig niet alleen als regel dat er maximaal 4 interviewrondes mogen plaatsvinden, ook mogen er maar 4 interviewers betrokken zijn bij de beslissing, nadat uit de data bleek dat méér interviewers het daadwerkelijke besluit nauwelijks meer veranderde – en bovendien heel ongemakkelijk kan zijn voor de kandidaat.

Uit de data bleek dat méér dan 4 interviewers het daadwerkelijke besluit zelden meer veranderde.

Ook de bekende Australische recruiter Ross Clennett sluit zich hierbij aan. Er worden vaak veel te veel interviews gepland zonder dat duidelijk is waarom precies, stelt hij. Volgens hem is er zelfs een grotere kans op verkeerde beslissingen als je het aantal sollicitatiegesprekken verhoogt. ‘Voor de simpele reden dat met elk toegevoegd interview de verantwoordelijkheid voor de beslissing meer verdund wordt.’

Dat sluit ook aan bij wat bijvoorbeeld Dr. John Sullivan zegt. Volgens de recruitmentgoeroe zouden bedrijven al bij de start van hun werving-en-selectieproces een datum moeten vastleggen waarop ze hun beslissing uiterlijk nemen. Anders hebben processen namelijk nogal eens de neiging uit te lopen, en zijn de goede kandidaten allang weer vertrokken. Dat wordt ook bevestigd in onderzoek van recruitmentbureau Robert Half, waaruit blijkt dat 62% van de professionals zijn interesse in een baan verliest als ze binnen 2 weken na het eerste interview niets terughoren. Bij 3 weken wordt dat zelfs 77%.

Te lang treuzelen

Te lang treuzelen kan ook slecht zijn voor je employer brand. In hetzelfde onderzoek zegt ruim een kwart van de ondervraagden dat ze een negatief commentaar op sociale media zouden achterlaten als ze het gevoel hebben aan het lijntje te worden gehouden. Een beetje zoals Conley deed dus. En zoals Tabitha Diaz recent deed op Medium, waar ze 6 interviewrondes voor een heel normale baan ‘gewoon psychotisch’ noemde. Natuurlijk kunnen er heel geldige redenen zijn om een proces op te rekken. Maar laat dat de kandidaat dan ook weten, stelt de BBC, in een bijdrage over de kwestie.

job interviewrondes

Anders vult de kandidaat het zelf wel in, zegt Robert Half-directeur Paul McDonald. ‘Als een organisatie na 3 of 4 interviews nog geen beslissing kan nemen, en je hebt alles gedaan wat ze aan je gevraagd hebben, en ze zijn nog steeds onzeker – dan is dat een duidelijke indicator voor kandidaten over hoe het is om daar te werken.’ Volgens hem zouden kandidaten ook niet hoeven te aarzelen om te vragen naar de noodzaak van méér interviewrondes. Zeker als ze er elke keer vrij voor moeten nemen van hun huidige werk.

Kandidaten zouden best mogen vragen naar de noodzaak van méér interviewrondes.

En dat is dus ook wat Conley deed. En met succes. Zijn LinkedIn-post viel namelijk niet alleen bij andere sollicitanten op, maar ook bij enkele werkgevers. En sinds vorige maand heeft hij dan ook weer een baan. Een baan waar hij in totaal ‘slechts’ 4 interviewrondes voor nodig had…

Lees ook

Sneller, efficiënter én beter selecteren: het kan echt, zo blijkt

Wie wil er nu niet sneller én efficiënter selecteren, terwijl je ook nog eens de quality of hire verhoogt? Het kan, aldus onderzoek van Vervoe, de Australische assessmenttool die wereldwijd bedrijven bijstaat in hun selectieproces, van Walmart tot Australia Post, en van de beveiligers van G4S tot advertentiegigant WPP en zorginstelling BlueCross.

Als je weet welk type kandidaat je steeds selecteert, kun je die eigenschappen zwaarder wegen..

Vervoe is sinds het begin van dit jaar gaan meten welke kandidaat uiteindelijk de baan krijgt. Lang verhaal kort: omdat Vervoe integreert met ATS’en en de assessmentdata dus je ATS ingaan, wist Vervoe tot voor kort vaak niks meer van de rest van het proces. Dat is nu aangepast met een ‘hire’-knop. Ze vragen de recruiter nu om die in te vullen, omdat dat hen helpt de assessmentdata te verbeteren. Immers: als je weet welk type kandidaat je steeds selecteert en je weet welke eigenschappen die gemeen hebben, kun je dat zwaarder in je assessments laten wegen. En als bepaalde eigenschappen niet relevant blijken te zijn hoef je de kandidaat de test daarvoor niet meer te geven. Dat levert intussen op dat de assessments zorgen voor snellere, efficiëntere én betere selectie:

#1. Snellere selectie

Uit dat onderzoek blijkt onder meer dat de gemiddelde ‘time to decision’ met het platform 4,3 dagen is. Dus vanaf het moment dat de eerste kandidaat begint aan de assessment tot het moment dat er een wervingsbesluit is genomen. Dit is dus gemiddeld over alle soorten functies, waarvan de meeste wel in het hoog opgeleide segment, maar er zijn partijen die dit soort assessments vóór de gesprekken doen en partijen die ze erna doen. Dat verklaart mogelijk deels waarom de tijd zo kort is.

#2. Betere quality of hire

Bij quality of hire wordt het lastiger. Er is immers geen definitie zo moeilijk als die van quality of hire. Vervoe vraagt nu na de aanname onder welke hiring manager deze persoon valt en stuurt deze hiring manager na 3, 6 en 12 maanden een vraag of hij of zij de kandidaat opnieuw zou aannemen. Na 3 maanden is het overweldigend nog een ‘ja’. Zoals ik al aangaf: ze zijn pas in het begin van het jaar gaan meten, dus dit is nog even een ‘zacht cijfer’. Maar andere klanten deden al wel langer hun eigen onderzoek. En die konden vaak wel met terugwerkende kracht gedaan worden. En ook daar komen wat interessante data uit voort.

A: meer sales

Een bedrijf dat de assessments bijvoorbeeld inzet om inside sales te selecteren ziet nu een verschil van 80% in succesvolle verkoopgesprekken, tussen mensen die mét en zónder het assessment zijn aangenomen. De hires die op basis van cv en een gesprek aangenomen worden zetten 5% van de gesprekken om in een verkoop, die via het assessment zijn gekomen 9%.

B: eerder promotie

Een andere klant die de tool inzet voor graduate recruitment ziet dat de net afgestudeerden die worden aangenomen zo’n 7 maanden eerder hun eerste promotie krijgen dan degene die zonder assessment worden aangenomen. Dat is maar liefst 44% sneller.

C: minder verloop

Een derde klant, met een hoog verloop in een iets hogere volumefunctie, zag het aantal mensen dat binnen 12 maanden al weer vertrokken was met 80% dalen na de inzet van het assessment.

#3. Meer efficiëntie

Weer een andere klant had gemiddeld 60 gesprekken met kandidaten nodig om uiteindelijk tot 15 hires te komen. Na implementatie van de assessments hebben ze nog maar 20 kandidaten op gesprek nodig om tot hetzelfde aantal van 15 hires te komen.

Het hoeft elkaar dus niet in de weg te staan

Er wordt vaak gezegd dat snelheid en kwaliteit van hires elkaar in de weg staan. Bij werving kan dat zo zijn, want soms moet je gewoon even beter zoeken of langer adverteren om de juiste mensen naar binnen te krijgen. Van snelheid, kosten en kwaliteit kun je er altijd maar twee optimaliseren, wordt dan gezegd, nooit alle drie. Bij selectie is dat echter niet het geval. Betere data aan het begin, en objectieve en voor de baan relevante informatie over de kandidaat kunnen je alles geven dat je nodig hebt om snel en efficiënt tot een goed besluit te komen.

Meer weten?

Heb je interesse in succesvolle selectiecases van Nederlandse bodem? Op 12 oktober is het DW selectie event over precies deze materie. Selecteren ‘beyond the cv’ met cases van onder meer ProRail, beursbedrijf IMC en de Europese commissie.

Over de auteur

Voor zijn initiatief Digitaal-Werven en het DW selectie event doet Bas van de Haterd al jaren onderzoek naar welke organisatie kandidaten de beste online sollicitatie-ervaring biedt en waar innovaties plaatsvinden in de selectie van kandidaten.

Lees ook

5 Recruitment Process Hacks om makkelijk (véél) slimmer te werven

Nu recruiters bijna zo schaars zijn als software developers, wordt het steeds lastiger om op te schalen met recruitment. Er zijn simpelweg onvoldoende goed opgeleide en ervaren recruiters. Toch is meer recruiters aantrekken en je recruitment- en sourcingsapparaat vergroten (bijvoorbeeld door RPO) de meest voor de hand liggende en meest gekozen oplossing bij schaarste op de arbeidsmarkt.

De ontwikkeling naar slimmer werven startte al vóór corona, maar moet nu versnellen.

Maar er is ook een alternatief. En dat alternatief is: slimmer werken. Oftewel: recruitment proces automation (RPA), meer data gebruiken en meer verschillende zogenoemde recruitment process hacks inzetten. Die ontwikkeling werd vóór corona al ingezet, is daarna wat gestagneerd (assessments/video uitgezonderd), maar moet nu hoognodig weer uit het vet gehaald worden. Nóg meer recruiters aantrekken die er nauwelijks zijn helpt nu niet meer. We moeten nodig: slimmer werven. En dat betekent – naast het opleiden van je huidige team (een #nobrainer) – vooral de inzet van een paar slimme process hacks. Zoals:

#1. Slimmer werven: Hireslim

Hireslim maakt hiren echt slimmer, althans: het hele proces om tot een afspraak te komen. Met slimme, doelgroep- en conversiegedreven social media-campagnes, appelleren zij aan de instant craving-behoefte van de beoogde doelgroep. Nú reageren is ook meteen boter bij de vis voor de kandidaat. Als iemand – al dan niet impulsief – reageert op een verleidelijke advertentie, dan wordt direct de relatie gebouwd en vindt meteen screening plaats resulterend in een concrete afspraak met de recruiter. Deels geautomatiseerd, deels 1 op 1. Dus geen cost per impression, cost per click of cost per applicant, maar: cost per interview.

#2. Slimmere intakes: Recruitment Accelerator

De vacature-intake is vaak een repeterende en tijdrovende activiteit waaraan elke recruiter een eigen invulling geeft. Hierdoor sluipt veel ineffectiviteit, tijdverlies en frustratie in het recruitmentproces. Door de datagedreven oplossing van Recruitment Accelerator kan een hiring manager direct bij zijn aanvraag binnen 12 minuten een hele intake doorlopen, geoptimaliseerd voor zowel de organisatie als de te werven doelgroep.

Met een geautomatiseerde intake win je tijd, professionaliteit, eenduidigheid, en snelheid.

De recruiter ontvangt zo niet alleen de aanvraag van de vacature, maar ook de opzet van de intake, een wervings-, media- en haalbaarheidsadvies én een briefingsdocument voor sourcers en tekstschrijvers. Dit wordt het nieuwe startpunt van het vervolggesprek, wat dan geen intake meer is, maar een adviesgesprek. Zo win je tijd, professionaliteit, eenduidigheid, en snelheid. En je kunt de intake ook direct effectueren in een vacaturetekst (binnen 72 uur) en doorplaatsen op alle relevante wervingskanalen. En er zelfs ook nog mee sourcen.

(Disclaimer: de auteur van dit artikel is betrokken bij Recruitment Accelerator)

#3. Slimmer sourcen: Recruit Robin

Niet alle (recruitment)organisaties hebben eigen sourcers in dienst, voldoende sourcingscapaciteit of verstand van sourcing. Dit terwijl sourcing juist steeds belangrijker wordt, nu het aanbod van (actief zoekende) kandidaten achterblijft, van verpleegkundigen en kappers tot horecapersoneel en technici. De groep die de afgelopen tijd nog niet werd gesourcet, vraagt zich af waarom zíj niet worden benaderd. Met de inzet van bijvoorbeeld Recruit Robin kun je nieuwe talentpools aanboren én je huidige capaciteit opschalen. Ook is een groot voordeel dat zij veel breder gaan dan alleen LinkedIn, waardoor ook nieuwe kansen ontstaan.

#4. Slimmer chatten: Joboti

Het is wereldwijd een hit: chatbots, conversation A.I. of hoe we automatisch chatten ook willen noemen. Ze helpen 24/7 met vragen beantwoorden, en kandidaten verleiden, laten solliciteren, preboarden en onboarden. Maar chat gaat verder. Waar WhatsApp 4 jaar geleden nog gezien werd als inbreuk op de privacy, is dit nu niet meer weg te denken in de communicatie met kandidaten.

Waarom zelf mailtjes sturen als het meeste standaard kan en je doelgroep dit net zo goed waardeert?

Even de routebeschrijving, link naar het interview, extra informatie of een gifje versturen met ‘veel succes’: Joboti optimaliseert het hele proces en de candidate experience. En speelt in op snelheid, eenvoud, beleving en de behoefte aan instant craving van de doelgroep. Waarom kandidaten laten wachten en/of zelf e-mailtjes sturen als het meeste standaard kan en je doelgroep dit net zo goed waardeert?

#5. Slimmer adverteren: Jobboost.io

Programmatic advertising is voor de meeste Nederlandse en Europese recruiters nieuw terrein, maar voor de rest van de wereld al bijna ‘old school’. Door te zoeken naar relevantie kun je sturen op cost per applicant, en een vacature volledig geautomatiseerd zijn weg laten vinden precies naar de door jou gezochte doelgroep. Zelfs op het juiste moment. Via socials, jobboards en aggregators. Door slimme algoritmes optimaliseer je de inflow van kandidaten en betaal je ‘slechts’ voor sollicitanten, niet voor eyeballs.

Zelf vacatures plaatsen, monitoren, bijsturen en offline halen? Nee joh, programmatic doet dit automatisch voor je.

Jobboost.io is in Nederland de grote pionier op dit gebied. Het bedrijf heeft nu de wind in de rug. Programmatic zou het fundament van al je werving moeten zijn, waarop je vervolgens heel doelgroep- of nichegericht kunt bijschalen als het bijvoorbeeld gaat om employer branding, doelgroepcampagnes of recruitment marketing automation. Je bereikt er de latente of passieve kandidaat mee. Zelf vacatures plaatsen, monitoren, bijsturen en offline halen? Nee joh, programmatic doet dit automatisch voor je. En minstens net zo goed.

Het moment om het écht anders en slimmer te gaan doen is aangekomen…. In tooltjes en slimme samenwerkingen ligt een deel van de winst. Evenals in het lezen, delen en leren van en met anderen. Dus: heb jij nog een of meerdere mooie process hacks? Hoe maak jij het recruitmentproces slimmer? Deel je tips hieronder of op LinkedIn met een verwijzing naar dit artikel.

Over de auteur

Geert-Jan Waasdorp is (onder meer) directeur van Intelligence Group en uitgever van Werf-en.nl. Lees hier meer van hem.

Lees ook